หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 270

ขุนนางทุกคนต่างก็มีสีหน้าลำบากใจ

ในห้องทรงพระอักษรนี้มีความเงียบที่น่าแปลกประหลาดเกิดขึ้น

ผู้ช่วยเจ้ากรมคลังก็บ่นอย่างขมขื่น “ใต้เท้าทุกท่าน ได้โปรดช่วยเหลือเหตุการณ์เฉพาะหน้าก่อนเถอะ มากถึงหนึ่งล้านตำลึง ตอนนี้เป่ยเจาขาดเงินหนัก ก็ควรจะคืนได้แล้ว” คนพวกนี้ล้วนเป็นขุนนางเก่าแก่ที่ติดตามฮ่องเต้พระองค์ก่อน

เมื่อได้รับตำแหน่งโหว ฮ่องเต้พระองค์ก่อนก็สงสารที่ทุกคนไม่มีเงินในบัญชีจะสร้างคุณงามความดีให้แคว้น จึงเริ่มให้ทุกคนยืมเงินไปทีละคน

อย่างเช่นเจ้ากรมขุนนางที่ยืมไปสามหมื่นตำลึง

แต่เขายืมภาพงานเขียนที่มีชื่อเสียงและล้ำค่าจากคลังหลวงไปไม่น้อย ไม่มีทางที่จะไม่มีเงิน

อย่างเช่นเหอซั่วชินอ๋อง พระอนุชาเพียงคนเดียวของฮ่องเต้องค์ก่อน จึงให้เขายืมไปมากถึงหนึ่งแสนตำลึง!

อย่างเช่นฮู่กั๋วกง เขายืมไปไม่มากเท่าไหร่ แค่ห้าพันตำลึงเท่านั้น

ตัวอย่างเช่นพ่อตาของฮ่องเต้ สกุลเดิมของเซียวไทเฮา! ที่มาในวันนี้ก็คือท่านลุง เป็นลุงแท้ๆ ของฮ่องเต้

เจ้ากรมพิธีการก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย แต่ว่าไม่ได้ยืมมากนักแค่สองสามหมื่นตำลึง

คนกลุ่มนี้ล้วนแต่มีความเป็นอาวุโสสูง

พวกเขาต่างก็มีคุณงามความดีอย่างมากในเป่ยเจา

พอนับๆ ดูแล้ว ฮ่องเต้พระองค์ก่อนตอนที่เพิ่งขึ้นบัลลังก์ เขาให้คนกู้เงินไปแล้วกว่าล้านตำลึง

จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครยอมคืนสักคน

จำนวนมหาศาลนี้ทำให้หนังศีรษะของทุกคนด้านชา

ขุนนางราชสำนักต่างก็คุกเข่าลง ลู่เจาเจาถือขนมแท่งไว้ในมือแล้วเคี้ยวเสียงดังก้วมๆ

เด็กหนึ่งขวบครึ่งมีฟันขึ้นเก้าซี่แล้ว

เหมือนกับเมล็ดข้าวเล็กๆ ดูน่ารักยิ่งนัก

เพียงแต่ยังไม่สามารถกัดของแข็งมากได้

“เราขอแค่สามหมื่นตำลึงเท่านั้น!”