หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 28

สวี่ซื่อเพียงแค่พูดเรียบ ๆ ว่า “ข้ายังถูกกักบริเวณอยู่ ท่านโหวไปเถอะเจ้าค่ะ”

ลู่หย่วนเจ๋อตีสีหน้าแข็งทื่อทันที

ตอนนี้ขันทีกำลังรออยู่ข้างนอกประตู เขาได้แต่ถอนหายใจและลดท่าทีลงก่อนจะพูดว่า “อวิ๋นเหนียงข้าไม่ได้ต้องการโทษเจ้า ท่านแม่ท่านก็อายุมากแล้ว พอได้มาเห็นเด็กร่วมเรียนหนังสือที่ตัวเองเป็นคนส่งออกมาถูกโบยจนตาย ท่านแม่จึงคิดว่าเจ้ากำลังจะตักเตือนนางทำให้นางตกใจ”

“เมื่อสมัยท่านพ่อยังหนุ่มท่านออกสู้ศึกไปทั่วสารทิศ และท่านแม่ก็เลี้ยงดูพวกเราจนเติบโตมาอย่างยากลำบาก หลังจากที่ท่านพ่อเสียชีวิตไป นางก็เป็นเสาหลักให้ตระกูลนี้ด้วยตัวคนเดียว เจ้าจะเห็นใจท่านแม่หน่อยไม่ได้เลยหรือ? อวิ๋นเหนียงเจ้าเป็นสตรีที่มีเมตตาเข้าใจผู้อื่น ทำไมถึงได้อกตัญญูเช่นนี้ได้เล่า?”

“เจ้ากับข้าเป็นสามีภรรยากันก็ถือว่าเป็นคนคนเดียวกัน และข้าก็เห็นอวิ๋นเหนียงเป็นคนกันเอง เมื่อวานจึงพูดจาไม่ยับยั้งชั่งใจ หวังว่าอวิ๋นเหนียงอย่าได้ถือสา” ลู่หย่วนเจ๋อเป็นคนหน้าตาดีมากจริง ๆ เมื่อเขามีท่าทีที่ลดลง ดวงตาของเขาก็ดูเหมือนจะมีแค่เจ้าเท่านั้น

เมื่อก่อนสวี่ซื่อคงจะตกหลุมพรางลูกไม้เช่นนี้อย่างมาก

แต่วันนี้...

[what แม่ของเจ้าลำบากแล้วมันเกี่ยวอะไรกับแม่ของข้าด้วยเล่า? ที่นางลำบากไม่ได้เกิดจากท่านแม่ของข้าสักหน่อย เหมารวมความกตัญญู ช่างเป็นการ ‘กตัญญู’ จริง ๆ] เสี่ยวเจาเจาพ่นน้ำลายพูดแดกดันใส่

เพิ่งจะถูก PUA มาสวี่ซื่อก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาทันที

เหมารวมความกตัญญูช่างใช้คำได้เหมาะสมมาก

ถูกต้องที่สุด? ปีนั้นนายหญิงใหญ่ป่วยหนัก นางคอยปรนนิบัติรับใช้ทั้งวันทั้งคืน สุดท้ายคนที่ได้รับคุณงามความดีไปกลับเป็นลู่หย่วนเจ๋อ

“ท่านพ่อและท่านแม่ข้าก็เลี้ยงดูข้าเติบโตมาอย่างยากลำบาก และตอนนี้คนทั้งตระกูลก็ถูกขังอยู่ในคุกกันหมด แต่ท่านโหวกลับบอกให้ข้าตัดความสัมพันธ์ นี่เรียกว่าความกตัญญูแบบไหนเจ้าคะ?” สวี่ซื่อทนไม่ไหวสวนกลับไปหนึ่งประโยค

ลู่หย่วนเจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองนางด้วยสายตาที่สงสัย สวี่ซื่อดูเหมือนว่าจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ที่สวี่ซื่อเชื่อฟังมาเป็นสิบปี ๆ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เสแสร้งออกมา

นางเคารพบูชาตัวเองเหมือนดังเทพองค์หนึ่ง เขาพูดอะไรล้วนแต่เชื่อฟังทั้งนั้น ช่วงนี้นางอารมณ์แปลกประหลาดมาก ต้องโกรธที่ตัวเองละเลยนางอย่างแน่นอน

ทำเพื่อต้องการดึงดูดความสนใจจากตัวเองแน่ ๆ

ลู่หย่วนเจ๋อเลิกคิ้วขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อย เขาใช้เวลากว่าสิบกว่าปีในการฝึกฝนสวี่ซื่อ นางจะเปลี่ยนใจเป็นอื่นได้อย่างไร?