หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 280

ลู่เจาเจาลุกขึ้นอย่างทุกลักทุกเล

ดวงตาคู่นั้นล้ำลำ เห็นได้ชัดว่าโกรธแล้ว นางชูหมัดน้อยๆขึ้น

“เจ้ากล้าตอบโต้หรือ? ฮึ หากเจ้านั่งอยู่บนพื้นแล้วเห่าเหมือนหมา ข้าจะปล่อยเจ้าไป!” เซียวอวี่หางอายุสี่ขวบ ร่างกายใหญ่โต เป็นมารน้อยจอมเกเร

“ข้า...” ลู่เจาเจาโกรธจนขนลุกขนชัน

“ข้าจะสู้ตายกับเจ้า! !” ไม่มีใครคิดว่า เวลาเด็กน้อยอายุหนึ่งขวบครึ่งโกรธขึ้นมาจะน่ากลัวขนาดนี้

เห็นเพียงนางพุ่งเข้าไปหาเซียวอวี่หางที่รูปร่างแข็งแรงอย่างบ้าคลั่ง คล้ายระเบิดตัวน้อย พุ่งเข้าชนจนเซียวอวี่หางหงายตึง

จากนั้น พุ่งเข้าไปกอดหัวของเขาเอาไว้

เซียวอวี่หางอยากจะดึงให้หลุด

แต่กลับดึงไม่ไหว!

ทำไมนางถึงแรงเยอะขนาดนี้?

ทันใดนั้น ตรงใบหูมีความเจ็บปวดส่งมาเป็นระยะ

“โอ๊ย! เจ็บ เจ็บ เจ็บ ท่านพ่อช่วยด้วย!” เสียงร้องของเซียวอวี่หางดังขึ้น

บาดหูและแหลมสูง

สองมือของลู่เจาเจาจับหัวของเขาไว้แน่น พร้อมกับกัดใบหูของเขา

เพียงเสี้ยววินาทีเลือดไหลนอง

“ว๊าย!” เจิ้งซื่อตกใจจนขวัญกระเจิง

“เร็ว รีบแยกพวกเขาออกจากกัน รีบไปช่วยอวี่หาง!”

“เจ้าเด็กสารเลว รีบปล่อยสิ รีบปล่อยเดี๋ยวนี้!” ทุกคนพยายามดึงกระชากลู่เจาเจา แต่ยิ่งกระชาก ลู่เจาเจาก็ยิ่งกัดแน่นขึ้นกว่าเดิม ทำให้เสียงร้องของเซียวอวี่หางยิ่งน่าตกใจ

“โอ๊ย เจ็บมาก เจ็บเหลือเกิน รีบตีนางสิ รีบฆ่านางให้ตาย!” เซียวอวี่หางทำตัวเยี่ยงอันธพาลน้อยมาตลอด มีแต่เขารังแกคนอื่น ไม่เคยถูกใครรังแกมาก่อน

“ฮือ ฮือ ฮือ ช่วยด้วย ช่วยด้วย...”

เจิ้งซื่อตกใจจนแทบร้องไห้ เดิมทีเซียวหมิงเย่าคิดจะถีบลู่เจาเจาให้ตายคาที่