หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 291

ภายในห้องทรงพระอักษรเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

ชายชราที่เพิ่งบ่นเมื่อวานนี้ว่าไม่มีเงิน ต่อให้ทุบตีจนตายก็ไม่มีคืนให้นั้น ตอนนี้กลับมีการแย่งชิงกันจ่ายหนี้ก่อนแล้ว

“ฝ่าบาท กระมหม่อมคืนเงินหมดแล้ว ลู่เจาเจาไม่จำเป็นต้องมาแล้วใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท กระหม่อมพยายามเก็บรวบรวมหนี้สินทั้งหมดตลอดทั้งคืน และยังบริจาคให้อีกจำนวนมาก ได้โปรดอย่าให้ลู่เจาเจามาหากระหม่อมที่เรือนอีกนะพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท กระหม่อมขอคืนก่อน”

“ฝ่าบาท ฝ่าบาท ให้กระหม่อมคืนก่อน กระหม่อมขอคืนเงินก่อน”

ห้องทรงพระอักษรเปรียบเสมือนตลาดผักที่ผู้คนต่างแย่งชิงเงินคืนกัน

ฮ่องเต้ดูสับสน

ลู่เจาเจาไปทำอะไรไว้?

ขันทีผู้อาวุโสก็หยิบพู่กันขึ้นมาแล้วขีดชื่อคนที่ชำระหนี้ออกไปทีละคน ขุนนางทุกคนก็พยักหน้า

ราวกับว่าได้ผลประโยชน์ไปจำนวนมาก

“เสด็จพ่อ” รัชทายาทเดินเข้ามาพร้อมกับอุ้มเจาเจา ขุนนางชราทุกคนก็สั่นเทา

ห้องทรงพระอักษรที่เมื่อครู่นี้มีเสียงดังก็เงียบเหมือนนกกระทาแล้ว

พวกเขาต่างหลบสายตาของลู่เจาเจา

ไม่กล้าสบตานาง

นางไปที่จวนตระกูลโจว ใต้เท้าโจวก็คืนเงินให้ทั้งน้ำตา

เมื่อนางไปที่จวนท่านอ๋อง พระชายาก็หอบลูกในท้องหนีไปแล้ว ตอนนี้ยังวุ่นวายถึงขั้นหย่าร้าง

นางไปที่ตระกูลเซียว ฮ่าๆ ก่อนที่นางจะออกมา ฮูหยิน ซื่อจื่อ รวมไปถึงหลานชายของตระกูลเซียวก็ตายอย่างกะทันหัน

ว่ากันว่าก่อนที่ลู่เจาเจาจะออกมา เซียวกั๋วจิ้วก็ร้องไห้จนเป็นลม

แม้แต่เซียวกั๋วจิ้วก็ยังกินไม่เหลือ แล้วพวกเขาจะเอาความกล้ามาจากไหนเพื่อต่อต้านล่ะ

“ออกไปเถอะ” ฮ่องเต้โบกมือ

ขุนนางอาวุโสเหล่านี้ก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วราวกับมีผีกำลังวิ่งตาม

“เจาเจา เจ้าทวงหนี้ได้ดีมาก เราจะให้รางวัลเจ้าอย่างงาม” ฮ่องเต้โบกมือ เด็กคนนี้ช่างถูกใจเขาจริงๆ

“หวังหยวนลู่ ตรวจสอบเงินสิว่าเท่าไหร่แล้ว? คืนมาทั้งหมดเท่าไหร่?”