หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 299

“พี่ชายใหญ่...จะหาพี่ชายใหญ่...” หัวใจของลู่เจาเจาเต้นแรง

สิ่งชั่วร้ายนี้ไม่ใช่สิ่งที่พี่ชายใหญ่จะต่อกรด้วย

“เสียงของพี่ชาย...” นางชี้ไปทางซ้าย องค์ชายสี่เหงื่อผุดเต็มหัว

เป็นไปตามคาด ยิ่งเข้าไปใกล้พลังความเย็น ความอาฆาตยิ่งเด่นชัด คล้ายกำลังแทรกซึมเข้าสู่ผิวหนัง แล้วเข้าไปถึงกระดูก

เมื่อเดินผ่านหัวมุม

พลันเห็นชายหนุ่มทั้งหลายที่สวมชุดสีขาว กำลังต่อต้านอยู่ด้านหน้าอย่างสั่นเทา

ในปากกำลังสวดบางอย่าง

จนทำให้เกิดแสงสีทองจางๆ นำมาซึ่งเสี้ยวหนึ่งแห่งความสว่างให้กับค่ำคืนที่มืดมิด

ผู้ที่นำอยู่ตรงหน้าคือลู่เยี่ยนซู

ชายหนุ่มที่ดูนิ่งเฉย ขณะนี้เม้มริมฝีปากแน่น สายตาหนักหน่วง แล้วจ้องไปด้านหน้า

ชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีดำผมสีเงินยืนตรงอยู่

รอบกายเขาแผ่ซ่านพลังความเย็นที่วังเวง จนทำให้รู้สึกกลัว

ดั่งในดวงตาของเขา เต็มไปด้วยพลังมหาศาล

ทำให้ผู้คนไม่กล้าสบตา

เขาหลุบตาแล้วเอ่ยเสียงต่ำ

“วิญญาณจงคืนมา...”

“วิญญาณจงคืนมา...”

“บังอาจเจ้าสิ่งชั่วร้าย ที่นี่คือเมืองเป่ยเจา ยังไม่รับถอยไปอีก!”

“เมื่อท่านราชครูมาถึง จะต้องซัดจนเจ้าวิญญาณสลายแน่นอน รีบจากไปซะ” เหล่าชายหนุ่มกลัวสุดขีด พวกเขาตัวสั่นไปด้วยพร้อมข่มขู่ไปด้วย

น่ากลัวเหลือเกิน

ขอเพียงเป็นจุดที่เขาเคลื่อนผ่าน วิญญาณทั้งหมดล้วนหลบหลีก กระทั่งศิโรราบ

พวกเขาตัวสั่น ไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายโดยตรง

เมื่อครู่มีดวงวิญญาณชั่วร้ายขวางทางโดยไม่ตั้งใจ เขาแค่โบกมือแผ่วเบา ดวงวิญญาณก็สลายไปทันที

ตกลงเขาคือสิ่งใดกันแน่?

“ดวงวิญญาณจงคืนมา...”

น้ำเสียงของเขาดังก้อง คล้ายไม่มีดวงวิญญาณ ได้แต่พูดคำนั้นเสียงต่ำ

“ดวงวิญญาณจงคืนมา...”