ในนิยายต้นฉบับ นางเศร้าซึมหลังจากเสียลูกน้อยไป ท่านโหวจึงรับนางเอกมาที่บ้านให้นางเลี้ยงดู
หลักฐานการกบฏ ก็เป็นนางเอกที่เป็นคนให้ร้ายตระกูลสวี่
แล้วก็นาง ที่เป็นคนปักคมมีดลงบนหัวใจของสวี่ซื่อ
สวี่ซื่อได้ยินเพียงลางๆ ว่า ‘ลูกของศัตรู’ และ ‘เสียใจจนตาย’ เท่านั้น นางตกใจจนเกือบจะปล่อยทารกน้อยหลุดมือ
นางเงี่ยหูฟังอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้อะไรอีก
สวี่ซื่อเงยหน้าขึ้นเอ่ยถามว่า “ท่านโหวล่ะ ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก”
สาวใช้หลายคนทยอยยกน้ำแกงโสมเข้ามา บางคนกำลังอาบน้ำให้ลู่เจาเจา เพราะสวี่ซื่อยังคงไม่วางใจ นางไม่อนุญาตให้ใครอุ้มทารกห่างไปจากสายตา ต้องอาบน้ำในอ่างเล็กๆ ในห้องเท่านั้น
เติงจือตอบด้วยรอยยิ้ม “ทันทีที่ฮูหยินรู้สึกปวดคลอด บ่าวก็ให้คนไปเชิญนายท่านแล้ว นายท่านรักฮูหยินที่สุด คงจะติดราชการอยู่กระมัง”
ในเมืองหลวงแห่งนี้ ใครบ้างที่ไม่อิจฉาจวนจงหย่งโหว
ท่านโหวผู้เฒ่าเสียชีวิตไปในสนามรบ นายหญิงใหญ่ต้องเลี้ยงดูลูกๆ เพียงลำพัง จวนโหวที่ยิ่งใหญ่กลายเป็นเพียงเปลือกไร้แก่น แต่ยังโชคดีที่ลู่หย่วนเจ๋อใฝ่ดี บากบั่นสร้างผลงานจนได้รับการสืบทอดบรรดาศักดิ์
แต่สิ่งที่ทำให้เกิดเหตุการณ์พลิกผันก็คือ วันหนึ่งจู่ๆ ลูกพี่ลูกน้องห่างๆ ของตระกูลลู่มาขอพึ่งพิง
ลือกันว่านางแอบรักลู่หย่วนเจ๋อมานานแล้ว ถึงขนาดเอาหัวโขกเสา ยืนกรานจะแต่งงานกับเขาให้ได้
ลู่หย่วนเจ๋อในเวลานั้นได้หมั้นหมายกับตระกูลสวี่ไว้แล้ว จึงทำได้เพียงพาญาติผู้น้องคนนั้นกลับไปแต่งงานกันที่บ้านเกิด
เรื่องนี้ยังกลายเป็นหัวข้อซุบซิบนินทาในวงน้ำชาอีกด้วย
สวี่ซื่อเป็นบุตรีแห่งตระกูลสูงศักดิ์ หลังจากแต่งงานกับจงหย่งโหวแล้ว ตระกูลของนางก็ได้ให้การสนับสนุนจนจวนจงหย่งโหวรุ่งเรืองขึ้นอย่างรวดเร็ว
ลู่หย่วนเจ๋อและสวี่ซื่อเป็นที่รู้กันของคนในเมืองหลวงว่าเป็นคู่สามีภรรยาที่รักใคร่กลมเกลียวและเข้ากันได้เป็นอย่างดี ราวกับท่วงทำนองของเครื่องดนตรีที่สอดประสานกันได้อย่างไพเราะเพราะพริ้ง
กลับกลายเป็นสวี่ซื่อที่ค่อยๆ ห่างเหินจากตระกูลของนาง เหตุผลเพราะลู่หย่วนเจ๋อไม่ชอบ
ในยามนี้สวี่ซื่อแย้มยิ้มพลางพยักหน้า “คงใช่ บางทีเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็เป็นได้” สวี่ซื่อไม่สงสัยเลยสักนิด
“คุณหนูน้อยของพวกเราเกิดมาในตระกูลลู่ ช่างมีบุญวาสนายิ่งนัก แม่สามีก็ใจดีกับฮูหยิน แม้แต่น้องสามีที่ทะนงตนอย่างคุณหนูลู่ก็ยังปฏิบัติต่อท่านอย่างจริงใจ” เติงจือคิดว่าฮูหยินของนางเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุดในเมืองหลวงแล้ว
แต่ลู่เจาเจาที่อาบน้ำเพิ่งเสร็จกลับโบกมือน้อยๆ ไปมา
ท่าทางดูไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์