หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 304

“ครั้งหน้าเปลี่ยนเป็นเนื้อสัตว์เถอะ นางชอบ” ลู่เจาเจาอดไม่ได้ที่จะพูด

ของที่วางอยู่นี้ แม้แต่หมายังส่ายหน้าเลย

องค์รัชทายาทแอบยิ้มเบาๆ ก่อนจะรับปาก

“แล้วเราควรจะทำยังไงกับเทพเจ้าเหล่านี้ดีล่ะเพคะ” ลู่เจาเจาเป็นกังวล

เพราะอย่างนั้นที่นางสละตัวเอง แล้ววิญญาณของนางสามารถกลับคืนมาได้ก็เพราะว่าเทพเจ้าทั้งเจ็ดนี่หรือ

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก พวกเขามีวิธีป้องกันไม่อย่างนั้นทั้ง 3 โลกคงวุ่นวายน่าดู”

“เจ้ายังเด็กนัก ค่อยโตๆ ดื่มนมเยอะจะได้สูงๆ ก็พอ” องค์รัชทายาทจับมือนางและพาเดินออกจากที่นี่

“กินเนื้อสัตว์ให้มันน้อยๆ หน่อย กินผักเยอะๆ อย่ามัวแต่ขโมยกินน่องไก่”

เด็กๆ กินอาหารที่ไม่ใช่มังสาวิรัตมากไปมันจะย่อยยาก

ลู่เจาเจาหันกลับไปมองที่กำแพงหินด้วยความงุนงง

“วัดฮู่กั๋วนั้นศักดิ์สิทธิ์มาก เจ้าอยากจะลองขอพรให้พี่เจ้าดูซักหน่อยมั้ยล่ะ” มีผู้ที่มากราบไหว้ที่วัดฮู่กั๋วมากมายจนแทบจะนับไม่ถ้วน ซึ่งดูเจริญมากกว่าเมื่อก่อนมาก

ลู่เจาเจาไม่สนใจ แต่องค์รัชทายาทก็เสริมต่อว่า “อาหารในวัดอร่อยนะ”

ลู่เจาเจาตาเป็นประกาย “ลาก่อน”

เณรนั้นเดินนำทาง องค์รัชทายาทพานางไปที่ห้องโถงใหญ่

วัดฮู่กั๋วนั้นเป็นวัดพุทธ และนี่คือโถงเจ้าแม่กวนอิม

“เทพเจ้าทั้ง 7 ล่ะ” ลู่เจาเจามองไปรอบๆ

องค์รัชทายาทแอบขำ

เขาอุ้มนางขึ้นมา

“เทพเจ้าทั้งเจ็ดเป็นเจ้าแห่งโลกศักดิ์สิทธิ์ แต่ที่นี่เป็นสถานที่ของพระพุทธศาสนา”

ลู่เจาเจาเหมือนจะเข้าใจ

“เจ้า... ไม่ต้องคุกเข่าหรอก” องค์รัชทายาทขมวดคิ้ว พร้อมกับหยิบเทียนให้กับลู่เจาเจา

ลู่เจาเจาถือกระบอกเซี่ยมซีพร้อมกับเขย่าไปมา

ตุ๊ก