หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 327

ลู่หยวนเซียวดึงลู่เจาเจาเบาๆ “เมื่อครู่นี้ไม่ใช่ว่าเจ้าร้องอยากดูสตรีศักดิ์สิทธิ์หรือ”

ลู่เจาเจาพึมพำ ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

“สตรีศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ”

สตรีศักดิ์สิทธิ์ยิ้มจางๆ “เรียกข้าว่าพี่จิ้งหลีก็ได้”

ลู่เจาเจาส่ายหน้า ใบหน้าเล็กๆ ของนางย่นขึ้นราวกับไม่ยินยอม

“พี่สาว? นางไม่ ไม่ ไม่ใช่...” เด็กน้อยหดตัวเข้าไปในอ้อมอกของพี่สาม และบางครั้งก็โผล่ดวงตาออกมา อีกทั้งมองไปที่นางทั้งไม่เข้าใจและประหลาดใจ

พี่สาว?

ไม่ ไม่ใช่พี่สาว

“น่ารำคาญชะมัด น่ารำคาญ ยังไม่รีบไปอีก มาขวางข้างหน้าทำไม！ สุนัขที่ดีเขาไม่ขวางทาง！” น้ำเสียงหยิ่งผยองดังขึ้น

เด็กชายอายุประมาณเจ็ดแปดขวบออกมาจากรถม้า เด็กชายมองลู่เจาเจาจากที่สูง

จู่ๆ เขาก็มองเห็นเซวียนจี้ชวน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านไม่ใช่พี่ชายที่ไม่ได้เรื่องหรือ ได้ยินมาว่าท่านเป็นถึงองค์ชายแต่กลับมารับใช้คนอื่นงั้นหรือ”

เขาเหลือบตามองเซวียนจี้ชวนแวบหนึ่ง “น่าขายหน้าจริงๆ”

ใบหน้าของเซวียนจี้ชวนแดงก่ำ นี่คือองค์รัชทายาทของตงหลิง！

สตรีศักดิ์สิทธิ์ยิ้มเล็กน้อย “ฮ่องเต้แคว้นตงหลิงมาคุกเข่าอ้อนวอน เช่นนั้นไม่น่าขายหน้าหรือ”

“เจ้าเป็นถึงรัชทายาทแต่มาขอสงบศึกกับเป่ยเจา เช่นนี้ไม่ขายหน้าหรือ”

รัชทายาทอยากพูดบางอย่างออกมาแต่กลับถูกเสด็จลุงที่อยู่ด้านหลังปิดปาก

“องค์ชายยังเด็ก ข้าจะสั่งสอนเขาให้ดี” เสด็จลุงมองรัชทายาทแวบหนึ่งด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ตอนนี้รัชทายาทจึงได้ยอมถอยรถม้ากลับ

เหล่าฝูงชนไม่รอช้า และเข้าประตูวังไป

“เจาเจา เจ้าไม่ชอบสตรีศักดิ์สิทธิ์จิ้งหลีหรือ” ลู่หยวนเซียวเพียงแต่รู้สึกว่าวันนี้รู้สึกแปลกๆ

“แต่ว่า...”

“ไม่ใช่พี่สาว” นางยู่ปากและพูดอู้อี้

“อะไรที่บอกว่าไม่ใช่พี่สาว สตรีศักดิ์สิทธิ์จะไม่ใช่พี่สาวได้อย่างไร เด็กคนนี้นี่กินมากจนเลอะเลือนแล้วหรือไง” ลู่หยวนเซียวไม่เข้าใจ