หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 351

เดินไปด้วยพลางตะโกนไปด้วย ทำให้มีขอทานน้อยรุมล้อมเข้ามามากมาย

นายหญิงใหญ่รีบให้คนแจกเงินให้กับเจ้าหน้าที่ที่มาแจ้งข่าว

นี่เป็นธรรมเนียมเดิม

เจ้าหน้าที่จับซองอั่งเปา ใบหน้ามีความยินดีปรากฏขึ้น

“ท่านบรรพบุรุษปกป้องคุ้มครอง บรรพบุรุษปกป้องคุ้มครอง หลานชายข้าสอบติดเจี้ยหยวน!” นายหญิงใหญ่ร้องไห้ด้วยความดีใจ

“สวรรค์ สมแล้วที่เจียวเจียวเป็นคนมีบุญ ถึงกับคลอดเจี้ยหยวนให้จวนโหวตั้งหนึ่งคน”

แววตาเผยซื่อยิ้มแย้ม รู้สึกภูมิใจอย่างยิ่ง

“โชคดีที่ไล่สวี่ซื่อออกจากจวนแล้ว ไม่อย่างนั้นจวนโหวจะมีวาสนาเช่นนี้ได้อย่างไร” นายหญิงใหญ่จับมือของเผยซื่อเอาไว้ ดูสนิทชิดเชื้อกันเหลือเกิน

ทั่วทั้งจวนโหวเต็มไปด้วยความชื่นมื่น

“คุณชายลู่ล่ะ?” เจ้าหน้าที่เอ่ยถาม

“เขายังไม่กลับจวนเลย...”

เจ้าหน้าที่ครุ่นคิด อีกเดี๋ยวพวกเขายังต้องไปแจ้งข่าวดีที่อื่น จึงเอ่ยขึ้น

“ยินดีกับคุณชายลู่เยี่ยนซูแห่งจวนโหว ที่สอบได้อันดับหนึ่งระดับมณฑล สอบได้ตำแหน่งเจี้ยหยวน”

เจ้าหน้าที่ที่มาแจ้งข่าวตะโกนเสียงดัง

ทว่าเมื่อพูดเสร็จ...

เสียงโหวกเหวกครึกครื้น คล้ายถูกหยุดเอาไว้ ทุกคนล้วนมองเขาด้วยความตะลึง

ชั่วขณะนั้นนายหญิงใหญ่เหมือนได้ยินชื่อของลู่เยี่ยนซู จึงรีบคว้ามือเจ้าหน้าที่ไว้

“เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าว่าใครเป็นเจี้ยหยวน?”

ทั่วทั้งจวนโหว เงียบสงัดจนพิลึก

ล้วนแต่มองดูเรื่องเหลวไหลที่เกิดขึ้น

สาวใช้ที่โปรยเงินมงคลอยู่หน้าจวน แข็งทื่อไปทั้งตัว สีหน้าซีดเซียว

หน้าจวนจงหย่งโหวเป็นผืนสีแดง สีแดงของดอกไม้ไฟ สีแดงของประทัด ถูกจุดจนกระจายไปทั่ว

“เจ้า เจ้าว่าใครคือเจี้ยหยวน? เจ้าพูดอีกครั้งสิ!” หัวใจเผยซื่อสั่นสะท้าน แล้วรีบเอ่ยถาม