หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 362

“เบาเสียงหน่อย ถ้าแหกปาก ข้าจะหักคอเจ้าซะ!” สีหน้าอวี้ซูโหดเหี้ยม

“เจ้ากล้าเอาชะตาวันเกิดคุณหนูมาทำชั่วเช่นนี้หรือ!” อายุแค่นี้ช่างอำมหิตยิ่งนัก มิน่าล่ะ...

มิน่าล่ะถึงช่วยลู่จิ่งไหวลักขโมยได้

แววตาของลู่จิ่งเหยาร้ายกาจ ไม่เหมือนเด็กอายุสองขวบสักนิด

ลู่เจาเจาไม่เคยคิดว่านางเป็นเด็ก

ร่างกายน้อยของนางมีวิญญาณของผู้ใหญ่ซ่อนอยู่

เนื้อหาเดิมในหนังสือ นางถูกยกให้เป็นลูกสวี่ซื่อ

สวี่ซื่อสงสารที่นางผอมสูบ จึงให้กินน้ำนมแม่ ทุกครั้งที่ให้นม นางจะจงใจกัดจนนมของสวี่ซื่อมีเลือดไหลนอง

ทำให้สวี่ซื่อถึงขั้นหวาดกลัวที่จะให้นมนาง

อีกทั้งสวี่ซื่อรักนางมากกว่าพี่ชายทั้งสาม

ทรัพย์สินและเงินของส่วนใหญ่ ล้วนเก็บไว้ให้ลู่จิ่งเหยา

กระนั้นลู่จิ่งเหยานำเงินที่ได้แอบไปเลี้ยงดูเผยซื่อ และรับช่วงเส้นสายของสวี่ซื่อไปด้วย แล้วหลอกใช้ความเชื่อใจที่ตระกูลสวี่มีต่อสวี่ซื่อ ทำให้ตระกูลสวี่ต้องถูกริบเรือนฟันคอทั้งตระกูล

นางเก็บซ่อนหลักฐานก่อกบฏแล้วใส่ร้ายตระกูลสวี่

สร้างชื่อเสียงโดยการเหยียบย่ำเลือดของคนตระกูลสวี่และศพของสวี่ซื่อ

แม้ร่างกายนางเป็นเด็ก แต่ความโหดเหี้ยมในจิตวิญญาณ ไม่มีใครเทียบเคียง

ขณะนี้ ดวงตาที่โหดเหี้ยม บ่งบอกทุกอย่างชัดเจน

ตั้งแต่ต้นจนจบนางไม่คิดจะให้สวี่ซื่อและลู่เจาเจามีชีวิตรอด

“ข้ามาทำตามสัญญา!” ลู่เจาเจาเชิดคางขึ้น แล้วโบ้ยปากไปทางถังที่อยู่บนพื้น

ลู่จิ่งเหยามองนางอย่างสะพรึง

“ฮือ ฮือ ฮือ...” นางถูกปิดปากเอาไว้ แต่จิตสังหารในแววตาไม่อาจปกปิด แค่ดวงตาคู่นั้น ก็ไม่มีใครคิดว่านางเป็นเด็ก

อวี้ซูมัดตัวนางเอาไว้

จนกระทั่งตอนนี้ นางถึงได้รู้สึกกลัว ทันใดนั้นจึงวิงวอนทั้งน้ำตา

“น่าแปลก ข้ามักรู้สึกว่าบนตัวเจ้าย้อนแย้งกันอย่างรุนแรง ตกลงมีสิ่งใดผิดปกติกันแน่?” อวี้ซูข้องใจ