หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 39

พี่สะใภ้สามยื่นนิ้วชี้ออกมาแล้วมาจิ้มที่หน้าผากของนาง “เจ้านะเจ้า ต่อไปอย่าทำนิสัยแบบนี้อีก พวกเราไปเยี่ยมเจ้าที่ตระกูลลู่ อยากจะช่วยให้เจ้ามีหน้ามีตา ผลปรากฏว่า...เจ้ากลับไล่พวกเราออกมา!” สะใภ้คนที่สามอายุเท่ากับสวี่ซื่อ ปีนี้อายุนางสามสิบสาม แต่เป็นคนที่นิสัยเย็นชา

ลักษณะเหมือนกับบัวหิมะที่โดดเดี่ยว

สวี่ซื่อแต่งงานออกไปได้สองปี พี่สะใภ้ทั้งหลายก็มาเยี่ยมนางที่บ้าน

ผลปรากฏว่าแม่นางน้อยตระกูลสวี่ที่เป็นลูกสาวสายตรงและเป็นคุณหนูใหญ่ผู้แสนสดใสและงดงามดังพระอาทิตย์คนนั้น

พอแต่งเข้าตระกูลลู่ไปเพียงหนึ่งปี ก็เป็นคนที่กลัวจนหดหัวไม่มีความคิดเป็นของตัวเองไปเสียได้

แม่สามีจ้องมาแค่ทีเดียวก็กลัวหดหัวไม่กล้าโต้แย้ง และคุณหนูที่เป็นทายาทสายตรงของตระกูลสวี่กลับต้องมายกน้ำล้างเท้าให้นายหญิง!!

สะใภ้คนที่สามโกรธจนถกเถียงกับตระกูลลู่ แต่สวี่ซื่อกลับเอนเอียงไปช่วยฝั่งตระกูลลู่แล้วไล่พวกนางออกไป

ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่มีการติดต่อกันอีกเลย

ทั้ง ๆ ที่อยู่ในเมืองหลวงเหมือนกันแต่สวี่ซื่อกลับตัดความสัมพันธ์กับพวกนางอยู่ฝ่ายเดียว

“เป็นความผิดของอวิ๋นเหนียงเอง อวิ๋นเหนียงทำให้พี่สะใภ้ทั้งหลายต้องเป็นห่วง อวิ๋นเหนียงสำนึกผิดแล้ว” อวิ๋นเหนียงก้มหัวให้พี่สะใภ้หลายคนอย่างจริงจัง ซึ่งทำให้พี่สะใภ้ทั้งหลายตกใจกันหมด

เพราะก่อนที่น้องสามีคนนี้จะแต่งงานออกไป นางเป็นถึงแก้วตาดวงใจของตระกูลสวี่

เมื่อพวกผู้ชายกลับมาถึงที่จวนก็ครึกครื้นกันอีกครั้ง

นายหญิงใหญ่ตื่นมาแล้ว และก็จับมือของสวี่ซื่อเอาไว้ไม่ยอมปล่อย สภาพจิตใจดูดีขึ้นอย่างมาก ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง

ตระกูลสวี่ไม่มีกฎการแบ่งที่นั่ง ทั้งตระกูลนั่งบนโต๊ะกลม ๆ ขนาดใหญ่ร่วมกัน คึกคักกันอย่างมาก

แต่เด็ก ๆ หลายคนในตระกูล วันนี้อยู่ในสำนักศึกษากันหมดจึงพลาดไป

“ในปีนั้นเขาคุกเข่าอยู่ที่หน้าประตูสามวัน เจ้าก็อดอาหารอยู่ที่บ้านสามวันเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา โชคดีที่เขาดีกับเจ้าไม่น้อย หลายปีมานี้ไม่เคยมีอนุรับใช้ในเรือน” นายหญิงใหญ่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกลมตบมือลูกสาวตัวเล็กเบาๆ

ร่างกายของสวี่ซื่อแข็งทื่อทันที

นางกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ เติงจือมองหน้านางเล็กน้อย นางรู้ว่าฮูหยินไม่อยากให้คนในครอบครัวเป็นห่วง