หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 413

เขามองมาทางลู่เจาเจาด้วยความสงสัย

คุ้นตาเป็นอย่างมาก

เขาผลักตัวขอทานเฒ่าออกก่อนจะนั่งลงตรงหน้าลู่เจาเจา และพิจารณาใบหน้าของนางอย่างละเอียด

คุ้นตาจริงๆ

ท่ามกลางสถานการณ์ตึงเครียด จู่ๆ เตาปาก็เอ่ยขึ้น “เจ้าคือเศรษฐีตัวน้อยใช่ไหม” เขาถามหยั่งเชิง

“ในการสอบระดับมณฑลรอบที่แล้ว เจ้าบอกให้ข้าพาคนไปเอาเงินที่จวนจงหย่งโหวใช่ไหม”

“จากนั้นเจ้ายังให้ข้าแจ้งข่าวแก่จงหย่งโหว...” เขาคือขอทานในวันนั้น

“และเจ้ายังให้เงินรางวัลแก่ข้าด้วย”

“ทำไมเจ้าถึงออกมาขอทานล่ะ”

คนคุ้นเคยนี่นา นี่คือคนคุ้นเคยของลู่เจาเจา

ตระกูลลู่ในขณะนี้

สวี่ซื่อถาม “ออกไปพเนจรหนึ่งวันแล้ว เจ้ามันฝรั่งน้อยรู้ถึงความผิดของตัวเองหรือยัง”

เติงจือได้รับข่าว นางมีสีหน้าประหลาดใจ “เจ้ามันฝรั่งน้อยเปลี่ยนชื่อแล้ว”

“นางบอกว่านางชื่อซางเปียว”

“พรวด...” สวี่ซื่อเป็นหญิงสาวในตระกูลผู้รากมากดี นางให้ความสำคัญกับคำพูดและการกระทำมาโดยตลอด

แต่ในตอนนี้นางกลั้นเอาไว้ไม่ไหวจริงๆ

นางสำลักน้ำชาออกมาทันที

“นาง...นางชื่ออะไรนะ” สวี่ซื่อตกใจเป็นอย่างมาก ทำไมถึงเปลี่ยนชื่อตัวเองล่ะ

เติงจือมีสีหน้าจนปัญญา “น่าจะเพราะชื่อลู่เจาเจายังไม่ยิ่งใหญ่มากพอ”

“นางจึงเปลี่ยนชื่อให้ตัวเองว่าซางเปียว”

“คนพเนจรเรียกนางว่าพี่เปียว” เติงจือตอบอย่างซื่อตรง

ถึงแม้สวี่ซื่อบอกว่าต้องการให้นางลำบาก แต่ความจริงแล้วสวี่ซื่อจะถามองครักษ์ทุกๆ ชั่วโมงถึงเรื่องการเคลื่อนไหวของนาง

“พี่เปียว?”

สวี่ซื่อหัวเราะจนน้ำตาไหล พระเจ้า ทำไมนางน่ารักได้ขนาดนี้

“เจ้ามันฝรั่งน้อยเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นซางเปียว ฮ่าฮ่าฮ่า...” สวี่ซื่อหัวเราะจนตัวสั่น