หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 415

“เซี่ยอวี้หนานนิสัยไม่ดี เขาไม่ชอบขอทานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ระวังเขาจะทำร้ายเจ้า...” เตาปาอุ้มลู่เจาเจา

เอี๊ยด

ประตูจวนอ๋องเปิดออก

เด็กรับใช้มองลู่เจาเจา ก่อนจะพูดกับเตาปา “รนหาที่ตายเหรอ มาขอทานถึงบ้าน ซวยจริงๆ “

“ไสหัวออกไป อย่ากล้ามาเคาะประตูจวนอ๋องอีก!”

“ไสหัวไป!” เด็กรับใช้ตะโกนด่า

องครักษ์นำตัวเหล่าขอทานออกไปข้างนอก ก่อนจะรีบปิดประตูทันที

สวี่ซื่อยืนอยู่ที่หน้าต่างของโรงเหล้าแห่งหนึ่ง นางมองดูภาพเหตุการณ์จากทางไกล

นางปวดใจและทรมาน

หมดสภาพจริงๆ

“ควรกลับบ้านได้แล้ว” สวี่ซื่อพึมพำกับตัวเอง

ลู่เจาเจาที่ถูกประตูปิดใส่หน้า นางโกรธจนหน้าแดงก่ำ

บังอาจนัก

กล้าข่มขู่ซางเปียวงั้นเหรอ

ลู่เจาเจานำเนื้อแห้งของจุยเฟิงแบ่งออกเป็นสองชิ้น

“พวกเจ้ารอข้าอยู่ข้างนอก!”

นางเดินไปรอบๆ จวนหวังอย่างชำนาญ นางขุดช่องขนาดใหญ่ในที่ลับตาคน

ฮี่ฮี่ ใครใช้ให้นางมีพละกำลังที่แข็งแรงกันล่ะ

“จุยเฟิงรอข้านะ”

นางใช้พลังวิญญาณหลบหลีกองครักษ์ก่อนจะเข้าไปอย่างง่ายดาย

…………

“วานวาน ข้าเลือกปิ่นปักผมให้เจ้า ชอบไหม” เซี่ยอวี้หนานมองหน้าพระชายาอย่างรักใคร่ เขาช่วยปักปิ่นที่มวยผมของนาง

พระชายาเพิ่งจะให้กำเนิดบุตรสามเดือน ในตอนนี้เรือนร่างของนางช่างน่าดึงดูดเสียจริง

หลังจากที่นางอาบน้ำเสร็จทำให้มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยออกมาจากเรือนร่าง

เซี่ยอวี้หนานอดไม่ได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้นาง

ทั้งสองแนบเนื้อเคียงกัน ลมหายใจสอดประสาน มือของเซี่ยอวี้หนานสั่นเครือ