หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 489

และที่น่ากลัวที่สุดก็คือ การที่ลู่เจาเจามีมนุษยสัมพันธ์ดีกับผู้อื่น

หยวนหม่านหลานชายคนเดียวของหัวหน้าราชบัณฑิตหยวนรีบเข้าไปห้าม

เขาจับมือซ้ายของเซี่ยอวี้โจวเอาไว้แน่น “ซื่อจื่อน้อยใจเย็นหน่อย ซื่อจื่อใจเย็น ๆ”

หลินเยี่ยนหยางหลานชายตะกูลร่ำรวยที่สุดก็เข้ามาจับมือขวาอีกมือเอาไว้ “ซื่อจื่อใจเย็น ซื่อจื่ออย่าตีกันอีกเลย...”

ยังมีคุณชายคนอื่น ๆ ที่ก้าวเข้ามาจับขาของเขาเอาไว้ พวกเขาดึงตัวเซี่ยอวี้โจวเอาไว้แน่นจนเขาต้องถูกตบหลายครั้ง

“อาจารย์ใหญ่มาแล้ว ๆ” ทุกคนตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

อาจารย์ใหญ่พาคนรีบร้อนเข้ามา ใบหน้าของทั้งสองฝ่ายในตอนนี้เต็มไปด้วนแผลฟกช้ำและรอยเลือด เซี่ยอวี้โจวกัดฟันแน่นด้วยท่าทางดุดัน

อาจารย์ใหญ่เห็นความยุ่งเหยิงในห้องก็หน้ามืดทันที

“เชิญผู้ปกครองมา!” อาจารย์ใหญ่ตะโกนเสียงดังลั่น

“เชิญก็เชิญสิ รอให้ท่านพ่อข้ามาก่อนเถอะ เจ้าจะได้เห็นดีแน่!” เซี่ยอวี้โจวแสยะยิ้ม และบนใบหน้าก็เผยให้เห็นรอยเล็บหลาย ๆ แผล

ลู่เจาเจามองดูอาจารย์ใหญ่อย่างขมขื่น “ต้องเชิญผู้ปกครองมาจริง ๆ หรือ?” ข้าเพิ่งมาเรียนได้สามวันเอง ท่านแม่ต้องโกรธแน่!

“ล้วนต้องเชิญมาทุกคน” อาจารย์ใหญ่ถลึงตามองนางเงียบ ๆ

ลู่เยี่ยนซูเป็นนักเรียนที่อาจารย์ใหญ่ชื่นชมมากที่สุด

ย่อมสนิทกับลู่เจาเจากว่าอยู่แล้ว

“กลัวแล้วละสิ? เแต่ถ้าเจ้าคุกเข่าขอร้องและเลียนเสียงหมาร้อง สร้างความบันเทิงให้ข้ามีความสุข ข้าก็จะละเว้นให้เจ้า” เซี่ยอวี้โจวทำสีหน้าได้ใจ

“แม้ว่าท่านตาของเจ้าจะเป็นราชครู แต่เขาก็ได้เกษียณไปแล้ว ส่วนแม่ของเจ้าก็เป็นแค่หญิงที่หย่าร้างมาแล้วคนหนึ่ง ดังนั้นอย่าทำให้ตัวเองต้องอับอายเลยจะดีกว่า!”

ในขณะนี้สวี่ซื่อถูกเชิญมาถึงที่สำนักกั๋วจื่อเจี้ยนแล้ว

เมื่อได้ยินว่าลู่เจาเจาทะเลาะวิวาทในสำนักกั๋วจื่อเจี้ยน สวี่ซื่อก็รีบมาที่สำนักกั๋วจื่อเจี้ยนทันที