หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 498

ขณะนี้เขากำลังพลิกต้นฉบับร่างพวกนี้ดูทีละหน้าทีละหน้า

ทั้งหมดล้วนเป็นลายมือของลู่เยี่ยนซูทั้งหมด เป็นร่างต้นฉบับที่เขาเขียนเอาไว้ในอดีต มีบทความมากมายที่ต่อมาถูกลงนามเป็นของลู่จิ่งไหวทั้งหมด

ลู่หย่วนเจ๋อกุมหน้าอกแน่นรู้สึกเจ็บปวดจนยืดเอวไม่ขึ้น มีเหงื่อเย็น ๆ เม็ดใหญ่หยดลงมาจากหน้าผากของเขาไม่หยุด

สองมือสั่นเทาอย่างรุนแรง และมือข้างหนึ่งก็จับโต๊ะเอาไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งบีบต้นฉบับเหล่านั่นเอาไว้แน่น

เขาจำได้ราง ๆ ว่าตอนที่เยี่ยนซูมีชื่อเสียง ลู่จิ่งไหวไม่เคยแสดงออกให้เห็นว่ามีความสามารถเลยสักนิด มักจะขี้ขลาดตาขาวซ่อนตัวอยู่หลังเผยซื่อเสมอ แม้แต่การพูดจาก็ดูขี้ขลาด

บางครั้งลองทดสอบบทความของเขา เขาก็จะพูดตะกุกตะกักไม่สามารถพูดได้หลายคำนัก

เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไรกันนะ?

ตั้งแต่ตอนที่เยี่ยนซูตกน้ำไปอย่างไม่ทันระวังตอนนั้น

หลังจากที่ตกน้ำ เขาก็บอกว่าชื่นชมในความสามารถของพี่ใหญ่ จึงอยากจะดูหนังสือที่พี่ใหญ่เคยอ่าน ตอนนั้นเขายังมีความคาดหวังกับเยี่ยนซูอยู่ จึงหยิบแค่หนังสือที่เคยเป็นของเยี่ยนซูมาให้เขา

ต่อมาเยี่ยนซูต้องการที่จะเผาต้นฉบับที่เขียน

ใช่แล้ว หลังจากที่เยี่ยนซูบอกว่าจะเผาต้นฉบับไม่นาน ลู่จิ่งไหวก็เริ่มแสดงความสามารถของเขาออกมาให้เห็น

ลู่หย่วนเจ๋อมองต้นฉบับที่กองพะเนินอยู่ตรงหน้า ไหนเลยจะไม่เข้าใจอีก

“เจ้าลอกบทความของเยี่ยนซูมา!!”

ลู่หย่วนเจ๋ออ่านบทความต้นฉบับอย่างละเอียด ความสามารถของเยี่ยนซูนั้นน่าทึ่งกว่าที่เขาแสดงออกมาให้เห็นเสียอีก

เขาเก็งคำถามได้ตรงจุด จึงทำให้ลู่จิ่งไหวสอบเป็นซิ่วไฉได้

เขาลองเปิดอ่านต่อไปเรื่อย ๆ ดู ก็ยิ่งทำให้ต้องตกใจมากกว่าเดิม

“เยี่ยนซูเป็นอัจฉริยะ เยี่ยนซูต่างหากที่เป็นอัจฉริยะที่แท้จริง” เขามีพรสวรรค์มากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

ในปีนั้นความสามารถของเขาเพียงพอที่จะสอบเจี้ยหยวนได้เลย