หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 507

เผยซื่อไม่สังเกตเห็นเลยว่า ชายหัวโล้นที่อยู่ด้านหลังกำลังหายใจอย่างหนัก เบ้าตาแดงก่ำ และกำหมัดแน่น

กำลังข่มความโกรธในใจเอาไว้

“ตอนนั้นแม่นางเฉียวตั้งท้องได้แปดเดือน เด็กใกล้จะคลอดอยู่แล้ว ท่านโหดเหี้ยมขนาดไหน…”

“เพราะเรื่องนี้ท่านโหวผู้เฒ่าถึงเอาใจออกห่างจากท่าน รวมถึงลู่หว่านอี้ด้วย แล้วก็เป็นท่านที่มอมเหล้าท่านโหวผู้เฒ่าถึงได้มา…”

“เวลายาวนาน ท่านยังคิดว่าตัวเองจิตใจดีงามจริงหรือ ท่านเป็นคนดีแบบไหนกัน?!”

เผยซื่อบีบจมูกด้วยความรังเกียจ

“หลี่หย่วนซี ยังไม่รีบเอานางโยนลงในน้ำและทำความสะอาดอีก” เผยซื่อมองชายหัวโล้นอย่างดูถูก

ได้ยินชื่อหลี่หย่วนซี นายหญิงใหญ่ก็ตัวสั่นเล็กน้อย

นางมองไปทางชายหัวโล้นทันที

ชายหัวโล้นสวมจีวร ยืนมองนางจากด้านบน ริมฝีปากอมยิ้มเล็กน้อย

หมุนลูกประคำในมืออย่างเอื่อยเฉื่อย

นายหญิงใหญ่เห็นรอยยิ้มนี้ ก็ตัวสั่นเบา ๆ

“จะ…เจ้า…”

“อ้า ไม่ไม่ไม่ไม่…” นายหญิงใหญ่กรีดร้องทันที ดวงตาของนางหวาดกลัว และส่งเสียงอันน่าเวทนาไปทางเผยซื่อ

เผยซื่อวางแก้วน้ำลงอย่างรุนแรง “ท่านอุดปากนางมิได้หรือ”

“ไม่รู้จะอาละวาดอะไรอีก!” เผยซื่อใบหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

ทว่า ปกตินายหญิงใหญ่ก็จงใจร้องคร่ำครวญเพื่อทรมานนางอยู่แล้ว วันนี้กรีดร้องเสียงแหลมเป็นพิเศษ ดูเหมือนจะหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง

เผยซื่อคิดในใจ คงจะทำเรื่องผิดมโนธรรมเอาไว้มากกระมัง

นายหญิงใหญ่ถอยหลังด้วยความหวาดกลัว แต่นางเป็นอัมพาตมานานแล้ว ใช้พละกำลังทั้งหมดก็ขยับได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ทั่วร่างกายมีการต่อต้านอย่างรุนแรงปรากฏออกมาให้เห็น

ชายหัวโล้นอุ้มนางขึ้น แล้วโยนลงในอ่างน้ำเย็นตรงห้องกั้น