หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 536

“เขาฉลาดหลักแหลมมากพอแล้ว แม้รูปโฉมจะธรรมดาไม่โดดเด่น ก็ไม่เป็นไรหรอก...” โจวซูเหยาเอ่ยเตือนเสียงค่อย

ลู่เจาเจาโบ้ยปากน้อยๆ

“พี่ชายข้าไม่น่าเกลียดหรอก”

ระหว่างที่พูด รถม้าได้มาหยุดตรงหน้า

มือขาวที่กระดูกเรียวยาวได้เปิดผ้าม่านออก

ชายหนุ่มรูปโฉมงดงามดั่งภาพวาด ดั่งดวงดาวบนนภา ที่ส่องแสงเปล่งประกาย ไม่เจือมลทินแม้แต่น้อย ใบหน้าคมสัน มีความอ่อนโยนอ่อนน้อม

สวมชุดสีดำยาว รูปร่างสูงโปร่งสง่างาม

โจวซูเหยากุมหน้าอกไว้ทันที

แล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าว

แม่เจ้าโว้ย! ! !

พี่ชายใหญ่ลู่เจาเจางดงามมาก! ! ! สมองของเจียงอวิ๋นจิ่นมีปัญหาหรือ นางป่วยหนักหรืออย่างไร!

ผู้ที่รูปงามขนาดนี้ ต่อให้พิการก็อยู่ด้วยกันได้ตลอดชีวิต! ! !

อีกอย่าง คนอื่นเขายังช่วยนางเอาไว้!

“ข้าขอโทษ พี่ชายเจ้ารูปงามมาก สามารถทดแทนศาลาซู่อวิ๋นได้สักสิบศาลา!” โจวซูเหยาเอ่ยกับลู่เจาเจาขึงขัง

ลู่เยี่ยนซูขาสะดุด

จนแทบจะตกลงมาจากบนรถม้า

นี่ถือเป็นการชมหรือ?

“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ อุ้มข้า...พี่ใหญ่ โต๊ะจีนเป็ดที่ศาลาซู่อวิ๋นอร่อยมาก ครั้งหน้าพี่ใหญ่ต้องไปลอง...” ลู่เจาเจาโผเข้าอ้อมกอดของพี่ใหญ่

โจวซูเหยาแอบกรีดร้องในใจ

ข้าก็อยากโผบ้าง!

นางมองลู่เจาเจาด้วยความอิจฉา...

“ทำไมถึงเป็นครั้งหน้าล่ะ?” ลู่เยี่ยนซูเอ่ยถาม

“เพราะครั้งนี้ข้ากินอิ่มแล้วไง”

(หากครั้งหน้าพี่ใหญ่มากิน ข้าก็จะได้ตามมากินอีกมื้อ...)

ลู่เยี่ยนซูสูดหายใจเข้าลึกๆ ความฉลาดของน้องสาวเขา ล้วนเอาไปใช้กับเรื่องกินทั้งสิ้น