หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 538

เด็กรับใช้พูดจาอ้ำๆอึ้งๆ

“จะรับเอา...”

“เอาอะไร? เจ้าเป็นหญิงสาวหรือ ถึงได้พูดจาอ้ำๆอึ้งๆ!” สายตาของเจียงอวิ๋นจิ่นจ้องเขม็งไปที่โจวซูเหยา เมื่อเห็นลู่เยี่ยนซูจากไป จึงคิดจะเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย

เด็กรับใช้โมโหเช่นกัน

“ครั้งที่แล้วสามีท่านรับยาปลุกกำหนัดไปด้วย ครั้งนี้จะรับไปด้วยหรือไม่ขอรับ?” เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนทั้งร้านขายยาต่างหันมามองเจียงอวิ๋นจิ่น

เจียงอวิ๋นจิ่นสีหน้าโกรธขึ้ง

“พูดจาเหลวไหล ใครจะไปรับของเช่นนั้น! ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!” เจียงอวิ๋นจิ่นเห็นทุกคนมองสำรวจ อายจนแทบอยากจะขุดหลุมหนีไปทันที

ความโกรธมันจุกอยู่ในอกเจียงอวิ๋นจิ่น

จึงได้ยัดห่อยาใส่มือสาวใช้ แล้วเดินไปหาโจวซูเหยา

มุมปากของเจียงอวิ๋นจิ่นเผยให้เห็นรอยยิ้มเย้ยหยัน

“โจวซูเหยา ข้ายังนึกว่าเจ้าจะสูงส่งสักเพียงใด ตอนนั้นที่ช่วยทวงความยุติธรรม ที่แท้ก็มีจุดประสงค์นี่เอง!” แววตาของนางมีแต่ความอำมหิต

“เจ้าให้ท่าลู่เยี่ยนซูหรือ?”

“เจ้านึกว่าลู่เยี่ยนซูจะชอบพอเจ้าหรือ? ช่างน่าขัน อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย!” เจียงอวิ๋นจิ่นจับผ้าเช็ดหน้าเอาไว้แน่น จนนิ้วมือเป็นสีขาวซีด

โจวซุเหยาเหลือบมองนาง

“สมองเจ้ามีปัญหาหรือ?”

“แค่ยืนอยู่ด้วยกันก็คือให้ท่าหรือ? ใครจะไปเหมือนเจ้าล่ะ!”

“อีกอย่าง เรื่องของลู่เยี่ยนซูเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย! เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้ไปยุ่งเรื่องของลู่เยี่ยนซู? อาศัยว่าตัวเจ้าหน้าด้าน อาศัยว่าเจ้าเคยถอนหมั้นกับเขาหรือ?”

“เจ้าทอดทิ้งลู่เยี่ยนซู แล้วใช้สารพัดวิธีให้ได้แต่งกับลู่จิ่งไหว ดูท่าชีวิตที่เป็นอยู่คงสมใจเจ้าแล้วสินะ?” โจวซูเหยามองนางพร้อมกับยิ้มจนตาหยี กรรมตามสนองจริงๆ

“จอหงวนที่รักเดียวใจเดียวไม่เอา กลับไปเลือกเอา...คนที่กินรวบทั้งชายและหญิง”

เจียงอวิ๋นจิ่นสีหน้าขาวซีด แล้วหันมองนางอย่างโกรธแค้น