หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 577

“พี่อี้ถิง ข้าสัญญาว่าจะรักอวิ๋นเหนียงไปตลอดชีวิต ไม่มีวันทำให้นางผิดหวังหรือทรยศต่อนาง…”

“อวิ๋นเหนียง ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีเจ้า... อึก…”

“หากไม่มีเจ้า ข้าขออยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเสียยังดีกว่า”

“อวิ๋นเหนียง ตั้งแต่ได้พบกับเจ้า ในใจของข้าก็ไม่มีผู้ใดอีก…”

“ข้าไม่ได้มาเพื่อทำลายครอบครัวของเจ้า ข้ามาขอเข้าร่วมครอบครัวของเจ้าด้วยคน อวิ๋นเหนียง…” หรงเช่อจับมือสวี่อี้ถิง แต่ปากกลับพร่ำบ่นถึงอวิ๋นเหนียง

ด้วยน้ำตาเอ่อคลอน่าสงสาร ราวกับต่อสู้อยู่ในสนามรบ

เมื่อได้ยินดังนั้น เปลือกตาของสวี่อี้ถิงก็กระตุกแรงขึ้น

น่าขนลุก น่าขนลุกเหลือเกิน!

ใบหน้าของสวี่สืออวิ๋นดูเขินอาย แต่ดวงตาของนางกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ส่วนลู่เจาเจาทำเป็นแอบอยู่ใต้โต๊ะ

ทั้งสวี่สืออวิ๋นและสวี่อี้ถิงจึงแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นนาง

ขณะที่หรงเช่อกำลังเมาได้ที่ เจาเจาจึงคว้าขาไก่มานั่งยองๆ ใต้โต๊ะเคี้ยวจนน้ำมันเต็มปาก

[อ๊า...ขาไก่เผ็ดจัง ใส่พริกมาทำไมเนี่ย]

[ดื่มน้ำ ดื่มน้ำ ดื่มน้ำ...]

นางเอื้อมมือออกไปคว้าจอกสุราบนโต๊ะด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

สวี่สืออวิ๋นตกใจจนอ้าปากค้าง!

นั่นมันจอกสุราของหรงเช่อ ที่มีสุขาขาวอยู่เต็มจอกในตอนนี้!

ลู่เจาเจาดื่มมันในอึกเดียว

[เอ๊ะ ทำไมจอกสุราถึงมีน้ำเปล่าล่ะ]

[แล้วทำไมลุงหรงจึงเมามายเช่นนั้น]

สวี่สืออวิ๋น?

สวี่อี้ถิง?

สวี่อี้ถิงรู้สึกสับสน

เขาไม่กล้ารุกรานกระทำผิดต่อสวี่สืออวิ๋น

จึงเลือกจะจับมือพี่ชายของนางแทน

“จริงหรือ” หรงเช่อกระโดดขึ้นด้วยดวงตาเปล่งประกาย ไม่ดูมึนเมาอีกต่อไป

ในที่สุดสวี่สืออวิ๋นก็ทนไม่ไหว “จริง”

หรงเช่อกระโดดโลดเต้นในทันที พร้อมกับมองเห็นเจาเจาที่ใต้โต๊ะ “เจาเจา เจ้าได้ยินหรือไม่ อวิ๋นเหนียงยอมแต่งงานกับข้าแล้ว!!” เขาไม่อยากเชื่อสายตาตนเองเลยว่าสวี่สืออวิ๋นจะตอบตกลงจริงๆ

“ตั้งแต่นี้ไป ท่านจะเป็นพ่อของข้าแล้ว!”

“ถุยๆ ไม่ใช่สิ ข้าต่างหากที่เป็นพ่อของท่าน…”

หรงเช่อยิ้มด้วยดวงตาแดงก่ำ ลู่หย่วนเจ๋อทำร้ายสวี่สืออวิ๋นมามาก จนนางอาจไม่พร้อมแต่งงานไปตลอดชีวิต

เขาไม่คิดเลยว่านางจะทำให้เขาประหลาดใจเช่นนี้

สวี่อี้ถิงเห็นว่าเขาดีใจจนออกนอกหน้าไปเสียหน่อย “ดึกมากแล้ว เจ้ากลับไปเตรียมตัวเถิด”

หรงเช่ออยากอยู่กับสวี่สืออวิ๋นนานกว่านี้ แต่เขาเข้าใจดีว่าหากค้างคืนที่นี่มีแต่จะนำคำวิพากษ์วิจารณ์มาสู่นาง