หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 577

“พี่อี้ถิง ข้าสัญญาว่าจะรักอวิ๋นเหนียงไปตลอดชีวิต ไม่มีวันทำให้นางผิดหวังหรือทรยศต่อนาง…”

“อวิ๋นเหนียง ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีเจ้า... อึก…”

“หากไม่มีเจ้า ข้าขออยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเสียยังดีกว่า”

“อวิ๋นเหนียง ตั้งแต่ได้พบกับเจ้า ในใจของข้าก็ไม่มีผู้ใดอีก…”

“ข้าไม่ได้มาเพื่อทำลายครอบครัวของเจ้า ข้ามาขอเข้าร่วมครอบครัวของเจ้าด้วยคน อวิ๋นเหนียง…” หรงเช่อจับมือสวี่อี้ถิง แต่ปากกลับพร่ำบ่นถึงอวิ๋นเหนียง

ด้วยน้ำตาเอ่อคลอน่าสงสาร ราวกับต่อสู้อยู่ในสนามรบ

เมื่อได้ยินดังนั้น เปลือกตาของสวี่อี้ถิงก็กระตุกแรงขึ้น

น่าขนลุก น่าขนลุกเหลือเกิน!

ใบหน้าของสวี่สืออวิ๋นดูเขินอาย แต่ดวงตาของนางกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ส่วนลู่เจาเจาทำเป็นแอบอยู่ใต้โต๊ะ

ทั้งสวี่สืออวิ๋นและสวี่อี้ถิงจึงแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นนาง

ขณะที่หรงเช่อกำลังเมาได้ที่ เจาเจาจึงคว้าขาไก่มานั่งยองๆ ใต้โต๊ะเคี้ยวจนน้ำมันเต็มปาก

[อ๊า...ขาไก่เผ็ดจัง ใส่พริกมาทำไมเนี่ย]

[ดื่มน้ำ ดื่มน้ำ ดื่มน้ำ...]

นางเอื้อมมือออกไปคว้าจอกสุราบนโต๊ะด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

สวี่สืออวิ๋นตกใจจนอ้าปากค้าง!

นั่นมันจอกสุราของหรงเช่อ ที่มีสุขาขาวอยู่เต็มจอกในตอนนี้!

ลู่เจาเจาดื่มมันในอึกเดียว

[เอ๊ะ ทำไมจอกสุราถึงมีน้ำเปล่าล่ะ]

[แล้วทำไมลุงหรงจึงเมามายเช่นนั้น]

สวี่สืออวิ๋น?

สวี่อี้ถิง?

สวี่อี้ถิงรู้สึกสับสน