หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 582

เซวียนอินรีบดึงแขนเสื้อของเขาในทันที “ฝ่าบาทกำลังมองท่านอยู่นะ”

องค์ชายใหญ่เหลือบมองกลับไป จนเซวียนอินก้มหน้าลงด้วยตัวสั่นเทาและไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย

ไทเฮาประทับอยู่ที่ด้านบนสุด โดยมีเซี่ยอวี้โจวอยู่ข้างๆ

เสียงพูดคุยหัวเราะดังก้องในพระราชวัง ทุกคนกินดื่มกันอย่างสนุกสนานมีชีวิตชีวา

“เจาหยาง มาข้างกายข้า มาให้ข้ากอดที” หลังจากทุกคนอวยพรเสร็จสิ้น ไทเฮาจึงโบกมือเรียกองค์หญิงเจาหยางในเวลาต่อมา

ลู่เจาเจาวางขวดนมลงบนพื้น พร้อมกับวิ่งเข้าไปด้วยก้าวเล็กๆ

“เด็กน้อย เจ้ายังไม่ได้อวยพรวันเกิดเสด็จย่าไทเฮาเลยนะ” ไทเฮาส่งเสียงล้อเลียนนาง

“เสด็จแม่ อย่าทำให้นางลำบากใจเลย เข้าเรียนเพียงสองเดือน หัวหน้าราชบัณฑิตเรียกหมอหลวงไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง”

“ทั้งๆ ที่หัวหน้าราชบัณฑิตรู้ภาษาสี่แคว้น แต่กลับถูกบังคับให้เลือกภาษากาย!” ฮ่องเต้ตรัสด้วยความเคร่งเครียด

ไทเฮาฉีกยิ้ม “ดูเข้าสิ เจ้าหัวมันฝรั่งตัวน้อย ยังกล้าบีบบังคับหัวหน้าราชบัณฑิตเสียได้”

“นางมิใช่หัวมันฝรั่งพ่ะย่ะค่ะ”

“นางคือมังกรดุร้ายวัยเยาว์” หัวหน้าราชบัณฑิตกล่าวเสริมอย่างเงียบๆ

ตอนนี้เมื่อเห็นลู่เจาเจา เปลือกตาของเขาก็กระตุกอย่างแรง

เด็กน้อยตัวดีเอามือไพล่หลัง ดวงตาโตเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา ส่ายสองแกละเล็กๆ บนหัวไปมา

“เจาเจาไม่ใช่มังกรดุร้าย เจาเจาเป็นเด็กดีและเก่งที่สุด มีมังกรดุร้ายตัวไหนเก่งเท่าเจาเจาบ้าง”

ไทเฮายิ้มกว้าง “เด็กดี เด็กดี เจาเจาของเราเป็นเด็กดี ข้าชอบเจาเจาที่สุดแล้ว...”

เซี่ยอวี้โจวแอบเบะปากอย่างเงียบๆ

เสด็จย่า ข้าไม่ใช่หลานคนโปรดของท่านอีกแล้วสินะ

“เสด็จย่า ข้าก็รักท่านเจ้าค่ะ เสด็จย่าจะต้องมีอายุยืนยาวอย่างแน่นอน…” เด็กน้อยพลันหยิบเครื่องรางอายุยืนสองอันออกมาจากกระเป๋าอย่างเงียบๆ

พระเนตรของฮ่องเต้เป็นประกายในทันที

“เจาเจา ท่านพ่อฮ่องเต้ก็รักเจ้าเช่นกัน” ฮ่องเต้มองนางอย่างมีความหมาย