หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 592

เขาแย่แล้ว

จบเห่แน่...

[ใต้เท้าโจวเป็นคนที่น่าสนใจมาก ต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับใต้เท้าหลี่ในราชสำนักทุกวัน ทว่ากลับไปมักสวมชุดของสตรีและแต่งหน้าอย่างวิจิตรเพื่อไปยั่วยวนใต้เท้าหลี่เสียอย่างนั้น...]

[ใต้เท้าหลี่ผู้น่าสงสาร เขาหลงรักนางในดวงใจมานานหลายทศวรรษแล้ว และยังคิดว่านางจากไปโดยไม่บอกลา...] ลู่เจาเจายิ้มอย่างโง่เขลาในขณะคิดในใจ

“เพี๊ยะ!” ใต้เท้าหลี่พลันตบหน้าเจ้ากรมโจวอย่างแรง

ใต้เท้าโจวอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ตอนนั้นเขายังเด็กจึงทะเลาะเบาะแว้งกับใต้เท้าหลี่ทุกวัน...

พวกเขาทะเลาะกันไปมาจนอยู่ฝ่ายเดียวกัน

ไหนเลยจะมีเวลาควบคุมลู่เยี่ยนซู

ฮ่องเต้รู้สึกมึนงงไปหมด “ลากตัวมันลงมา ปิดปากเอาไว้!”

สตรีสูงศักดิ์ทุกคนต่างไม่เข้าใจ “เกิดอะไรขึ้น เหตุใดใต้เท้าทุกคนจึงเงียบเช่นนั้น”

ลู่เจาเจาพลันเหลือบมองไปอีกฝั่ง

[เอ๊ะ คนที่ยั่วโมโหพี่ของข้าตรงนั้นคือใคร ดูเหมือนว่าจะเป็นใต้เท้าเจิ้งสินะ...]

[อ้อ เขามาจากราชวงศ์เก่า จนถึงตอนนี้เขายังไม่ยอมแพ้ คิดกบฏต่อเป่ยเจาและกอบกู้ราชวงศ์เดิมกลับคืนมา ในห้องทำงานลับของเขา ยังมีเสื้อคลุมมังกรจากราชวงศ์ก่อนอยู่เลย]

พระเนตรของฮ่องเต้พลันหรี่ลงทันที

“ฝ่าบาท ฝ่าบาท องค์…!” องค์หญิงเจาหยางใส่ร้ายกระหม่อม ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคก็ถูกผู้บัญชาการทหารปิดปากและลากตัวออกไป

ฮ่องเต้ส่งสัญญาณด้วยสายตา ให้ทหารนำคนไปค้นหาหลักฐานในจวนของเขาทันที

[อ้าว เกิดอะไรขึ้น ตกม้าตายแล้วหรือ] ลู่เจาเจามองเขาถูกลากตัวออกไป

นางจึงหาวออกมา

ใครจะรู้…

เหล่าขุนนางข้าราชบริพารที่ต่อต้านลู่เยี่ยนซู กลับพากันยอมแพ้และถอยหลังด้วยความหวาดกลัว

ลู่เจาเจากวาดตามองพวกเขา ขุนนางบางคนถึงกลับก้มหน้าหลบสายตาหรือแอบอยู่หลัฝเพื่อนขุนนางคนอื่นๆ ทันที