หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 598

โชคดีที่เผยเจียวเจียวยังกตัญญูรู้คุณ ดูแลนายหญิงใหญ่แทนเขาเสมอมา

ลู่หย่วนเจ๋อเดินไปยังลานหลัก แต่กลับไม่เห็นใครอยู่ที่นั่น “ฮูหยินอยู่ที่ใด” เขาเอ่ยถามสาวรับใช้

“ฮูหญิงดูแลนายหญิงใหญ่ที่หอเต๋อซั่นเจ้าค่ะ”

“ฮูหยินท่านกตัญญู มักจะไปที่หอเต๋อซั่นอยู่บ่อยๆ”

ความโกรธของลู่หย่วนเจ๋อจึงทุเลาลง นายหญิงใหญ่สนิทสนมกับเผยเจีวเจียว ถือว่านางยังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักได้ว่าหลังจากที่นายหญิงใหญ่เป็นอัมพาต นางนิสัยเปลี่ยนไป แม้แต่เขาเองยังทนไม่ไหวเช่นกัน

นายหญิงใหญ่มักจะร้องห่มร้องไห้ทั้งคืนจนทำให้คนอื่นไม่สบายใจ

เขาจึงเดินไปยังหอเต๋อซั่น

เมื่อเดินไปถึงหน้าลานบ้าน สาวรับใช้ส่วนตัวของเผยเจียวเจียวกำลังพิงกำแพงงีบหลับ ลู่หย่วนเจ๋อรู้จักนางเป็นอย่างดี เพราะนางรับใช้เผยเจียวเจียวมานาน

ทันทีที่ลู่หย่วนเจ๋อเดินถึง นางก็ลืมตาขึ้น

เมื่อเห็นร่างของลู่หย่วนเจ๋อ สาวรับใช้จึงหายใจอย่างหนักหน่วงโดยไม่รู้ว่าคิดสิ่งใดอยู่

“นายท่านกลับมาทำไมหรือเจ้าคะ ช่วงนี้นายหญิงใหญ่นอนไม่ค่อยหลับ ชอบส่งเสียงดังในตอนกลางคืน ฮูหยินกล่อมอยู่นาน เพิ่งหลับไปเมื่อครู่เองเจ้าค่ะ” นางยิ้มและกล่าวอ้างว่านายหญิงใหญ่เพิ่งหลับไปเมื่อครู่

“ไม่เป็นไร ข้ามาเพื่อพบท่านแม่น่ะ” ลู่หย่วนเจ๋อโบกมือ

“เช่นนั้น... บ่าวขอเข้าไปรายงานก่อน จะได้ไม่ทำให้นายหญิงใหญ่ตกใจนะเจ้าคะ” สาวรับใช้กระซิบ

“ไม่จำเป็น” ลู่หย่วนเจ๋อเริ่มรู้สึกสงสัย

วันนี้เขาถูกขวางหน้าประตูถึงสองครั้ง

ความสงสัยจึงผุดขึ้นในใจอย่างเงียบๆ

“เจ้าจงรออยู่ข้างนอก อย่าเข้ามา ข้าจะเข้าไปหานายหญิงใหญ่...” เขาเดินเข้าไปในห้องด้วยสายตาเย็นชาอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของสาวรับใช้เป็นกังวล เพราะลู่หย่วนเจ๋อไม่ให้โอกาสนางได้โต้ตอบแม้แต่น้อย

ในห้องนอนใหญ่ที่แม่ของข้าอาศัยอยู่ มีเสียงร้องไห้แหบแห้งดังออกมา นั่นคือนายหญิงใหญ่หรือ