หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 604

ลู่หย่วนเจ๋อไม่ชอบที่สวี่สือวิ๋นดูถือตัวสง่างาม ไม่เป็นเผยเจียวเจียวที่น่ารักอ่อนหวาน แต่สิ่งที่เขารังเกียจกลับเป็นสิ่งที่หรงเช่อรัก

เขาเป็นเหมือนหนูในรางน้ำ แอบสอดส่องชีวิตของสวี่สือวิ๋นมาโดยตลอด

หรงเช่อกลับบ้านไปเก็บข้าวของอย่างมีความสุข

แม่ของเขาบอกว่าเขาต้องจริงใจในการขอแต่งงาน

ดังนั้นเจิ้นกั๋วกงจึงนำเงินส่วนตัวที่เก็บมานานหลายทศวรรษออกมาทั้งหมด

และยังถูกภรรยาทุบตีอยู่หลายครั้ง

เพลานี้ลู่หย่วนเจ๋อมองสวี่สืออวิ๋น รู้สึกถึงฝีเท้าอันหนังอึ้ง

หนวดเครารุงรัง ใบหน้าซีดเซียว ไม่เหมือนวันก่อนเก่า

เมื่อสวี่สืออวิ๋นหันกลับมา จึงเจอเข้ากับลู่หย่วนเจ๋อ

รอยยิ้มบนใบหน้าของนางหายไปทันที ทำให้เขารู้สึกขมขื่นในใจ

“อวิ๋นเหนียง…”

“ซวยจริง ท่านมาทำอะไรที่นี่ ยังทำร้ายกันไม่พออีกหรือ!” เติงจือถลึงตาใส่เขา นางเห็นความจริงใจของสวี่สืออวิ๋นมาโดยตลอด นางจึงโกรธเป็นธรรมดา

ในขณะที่ลู่เจาเจาเงี่ยหูแอบฟังอยู่หน้าประตูบ้าน

“อวิ๋นเหนียง ข้าผิดเอง เจ้ารู้หรือไม่ว่านังเผยเจียวเจียวทำอะไรลงไปบ้าง” ลู่หย่วนเจ๋อโกรธมากจนกำหมัดแน่นพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว

“เผยเจียวเจียวนอกใจข้า! ทั้งลู่จิ่งไหวและลู่จิ่งเหยาเป็นลูกของชู้!”

“พวกเขาไม่ใช่ทายาทของข้า!”

“อวิ๋นเหนียง ไม่มีผู้ใดเป็นทายาทของข้าเลย!” ลู่หย่วนเจ๋อร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด