หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 623

ท่านแม่มีความสัมพันธ์กับราชวงศ์ของแคว้นใต้ เกรงว่าคงกระทบถึงท่านแม่

ลู่หย่วนเจ๋อรออยู่หน้าประตูนานแล้ว

“เจาเจา มาให้พ่ออุ้ม...” น้ำเสียงลู่หย่วนเจ๋อแหบแห้ง หนวดเครารุงรังแล้วยื่นมือไปหา

ทำให้ลู่เจาเจาตกใจจนกอดคอแม่ไว้แน่น

“ท่านแม่ คนจรจัดจากที่ใด! ช่างน่าตกใจ!”

ลู่หย่วนเจ๋อตัวแข็งทื่อ แล้วก้มหน้ามองตัวเอง

น่าเวทนายิ่งนัก ซ้ำยังมีกลิ่นบนตัวฮูหยินใหญ่ติดมาด้วย

ลู่หย่วนเจ๋อจึงต้องถอยห่างอย่างกระอักกระอ่วน

ลู่เยี่ยนซูลงมาจากรถม้า แล้วประคองมารดากับน้องสามลงจากรถ ส่วนลู่หย่วนเจ๋อตามหลังตาปริบๆ สวี่สืออวิ๋นอยู่ดีกินดีมาสองปี ผิวเนียนขาวดั่งหิมะ ช่วงตาไม่มีริ้วรอยแม้แต่น้อย อายุอ่อนเยาว์กว่าตอนหย่าร้างอย่างน้อยสิบปี

หันมาดูลู่หย่วนเจ๋อ หลังจากหย่าร้างเหมือนแก่ลงอย่างน้อยยี่สิบปี

“ท่านเหมือนตาแก่เลย...” ลู่เจาเจาหัวเราะเยาะอย่างไม่ถนอมน้ำใจ

ลู่หย่วนเจ๋อปวดใจ ข้างหน้านั่นคือเมียเก่าที่เขาเคยดูถูก แต่ตอนนี้ กลับเป็นวาสนาที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด

“ฮูหยิน! บ่าวคารวะฮูหยิน! คุณชายใหญ่ คุณชายใหญ่รีบเชิญเจ้าค่ะ บ่าวจะไปชงชาที่ดีที่สุดให้ท่าน...”

เมื่อเผยเจียวเจียวไม่อยู่ พวกสาวใช้ไม่ปกปิดความดีใจแม้แต่น้อย

ต่างพากันเข้ามาทำความเคารพ

ทุกคนพาพวกของสวี่สืออวิ๋นไปที่หอเต๋อซั่น

ยังไม่ทันได้เข้าไปในหอ ลู่เจาเจากลับบีบจมูก

“เหม็นมาก กลิ่นอะไรเหม็นขนาดนี้”

“ท่านย่าถ่ายบนตัวหรือเจ้าคะ?”

ลู่หย่วนเจ๋อรีบอธิบาย

“เจาเจา เป็นแผลกดทับบนตัวท่านย่า ท่านย่าเองก็ทรมานไม่น้อย” เมื่อพูดจบ เขาหันมองสวี่สืออวิ๋นเศร้าสร้อย

“หากเจ้าเป็นคนดูแลท่านแม่ ท่านแม่คงไม่เป็นเยี่ยงนี้ เพราะเจ้าตั้งใจดูแลท่านแม่มาโดยตลอด”