หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 662

“เป็นโอกาสอันดี ให้ท่านอาที่พลัดถิ่นของข้าได้เห็นความเก่งกาจของแคว้นใต้!”

หนานมู่ไป๋ร่ายคาถาด้วยมืออย่างรวดเร็ว ลวดลายที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขาเป็นวงกว้าง เส้นสายสานกันอย่างสลับซับซ้อน และมีแสงสว่างจ้าปรากฏขึ้น

“เอ๊ะ…” ลู่เจาเจาจ้องมองด้วยความประหลาดใจ

นี่คือพลังของจงไป๋

สิ่งที่พวกเขายืมมาคือพลังเทพของจงไป๋

“ราชวงศ์แคว้นใต้เคารพนับถือเทพผู้คุมกฎเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้น พวกเขาจึงยืมพลังของจงไป๋” อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเทพเจ้าจงไป๋ลงมาจุติโลกมนุษย์น้อยมาก พลังที่พวกเขาสามารถยืมมาใช้จึงมีจำนวนจำกัด

ฝ่ามือของหนานมู่ไป๋มีแสงสว่างจางๆ ปรากฏขึ้น ขาเหยียบบนกลุ่มดวงดาว เขายกมือขึ้นช้าๆ และผลักแสงสว่างนั้นสู่ท้องฟ้าอย่างแผ่วเบา

“ด้วยพลังแห่งเทพผู้คุมกฎ ข้าขออัญเชิญนกเทพชิงหลวนลงมาสู่โลก…” เขาตะโกนอย่างกึกก้อง

เขาเคยอัญเชิญนกเทพในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาจึงไม่มีความกดดันในเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย

“ด้วยพลังแห่งเทพผู้คุมกฎ ข้าขออัญเชิญนกเทพชิงหลวนลงมาสู่โลก”

เขาเรียกติดต่อกันสามครั้ง

ท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืนอันเงียบสงัด เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอย่างฉับพลัน

ทุกคนตื่นตกใจ “เสียงนกร้องดังมาจากท้องฟ้าใช่หรือไม่?”

“หรือว่าเขาจะมีความเก่งกาจจริงๆ?” ชาวบ้านอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ คิดว่าแคว้นใต้โอ้อวดเกินจริง

พอเงยหน้าขึ้น

ก้อนแสงสีฟ้าอมเขียวบินมาจากขอบฟ้า ขนของมันงดงามแวววาว หางยาวพลิ้วไหวส่งเสียงร้องก้องกังวาน

“เป็นนกเทพชิงหลวนจริงๆ!”

ทุกคนร้องอุทานด้วยความตกตะลึง

เห็นนกเทพชิงหลวนบินสูงตระหง่านอยู่บนท้องฟ้า กางปีกออก แสงดาวระยิบระยับจากตัวมันสาดส่องลงมา ช่างน่าประทับใจยิ่ง

“เป็นนกเทพชิงหลวนจริงๆ! นกเทพชิงหลวนในตำนาน”

“หึ ตาสว่างแล้วหรือยังไอ้พวกบ้านนอก? มีปัญญา ก็ลองยืมพลังเทพธิดาของพวกเจ้าแล้วอัญเชิญออกมาดูสิ?” หนานมู่ไป๋กอดอกไว้ เขาจะไม่ทำให้ชื่อเสียงของแคว้นใต้เสียหายเด็ดขาด