หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 663

หนานมู่ไป๋เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง องค์ชายหกจุดประกายกลุ่มดวงดาวอยู่ตรงหน้าเขา! โดยที่ไม่มีพิธีบูชาเทพเจ้า และโดยที่ไม่ต้องร่ายคาถาใดๆ ทั้งสิ้น!

ในท้องฟ้ายามค่ำคืนอันกว้างใหญ่ไพศาล

ราวกับมีเสียงคำรามดังมาจากฟากฟ้า

“ฮึ่ม…”

ตามมาด้วยเสียงร้องที่ไพเราะและอ่อนหวาน นกชิงหลวนซึ่งบินอยู่กลางอากาศ ทันใดนั้นก็ลงสู่พื้น และดิ่งตัวลงมาสยบแทบพื้น

“ชิงหลวนยอมสยบ!” หนานมู่ไป๋พึมพำอย่างงุนงง

ชิงหลวน ยอมสยบ!!

พวกเขาอัญเชิญชิงหลวนมานานหลายร้อยปี ชิงหลวนนั้นสูงส่งและไม่แยแสใครเลย และไม่เคย ต้องลงมาสยบแทบพื้นเช่นนี้

“เป็นมังกร!!”

“มาดูเร็ว นั่นคือมังกร! มังกรจริงๆ!!”

“ยังมีหงส์ด้วย โอ้พระเจ้า เขาอัญเชิญมังกรและหงส์ออกมาได้จริงๆ!!”

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย บรรพบุรุษของข้า ข้ามีวาสนาได้เห็นมังกรและหงส์ตัวจริงแล้ว!” ชาวบ้านเป่ยเจาตะโกนด้วยความดีใจ และก้มกราบลงบนพื้นดินด้วยความศรัทธา

แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังตื่นตกใจ

เขานำไทเฮาตรงไปยังหอคอยเก็บดาว มองดูมังกรและหงส์ที่บินว่อนอยู่บนท้องฟ้า รู้สึกตื้นตันจนน้ำตาไหล

“นี่คือสัญญาณจากสวรรค์ที่ประทานให้แก่ข้า มังกรและหงส์มงคลปรากฏขึ้น นี่คือการยืนยันต่อเป่ยเจา!” ฮ่องเต้นำทุกคนให้ก้มกราบลงบนแท่นเก็บดาว

หวังหยวนลู่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินข่าว

เขาเร่งรีบเดินไปข้างหน้า และกระซิบข้างหูฝ่าบาท

“ฝ่าบาท นี่คือมงคลนิมิตที่เป่ยเจาของเราอัญเชิญมาเอง!! คือองค์ชายหก องค์ชายหกเป็นผู้อัญเชิญออกมาพ่ะย่ะค่ะ!” ขันทีพูดด้วยความตื่นเต้นจนหน้าแดงก่ำ

“อะไรนะ? เขาสามารถอัญเชิญเทพได้จริงหรือ?”

เหล่าขุนนางที่กำลังหารือเรื่องต่างๆ ในห้องทรงพระอักษร ต่างพากันตกตะลึง

“ไม่ใช่ว่ามีเพียงแคว้นใต้เท่านั้นที่สามารถอัญเชิญเทพได้หรือ?” ดังนั้น แคว้นใต้จึงเหนือกว่าแคว้นอื่นๆ