หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 665

เทพป่าน้อยจ้องมองท้องฟ้า

เทพเจ้าบ้านไหนกัน ทำการบ้านตลอดทั้งคืน!!!

องค์ชายหกอัญเชิญเทพเจ้าได้สำเร็จ

แต่สิ่งที่ได้คือการถูกลงโทษ

ร้องไห้สะอื้น หน้าตาเต็มไปด้วยความน้อยใจ “เทพไม่อยากทำการบ้าน ข้ากลับถูกลงโทษ…”

“ฮือๆๆ…” มีรอยตบสองรอยบนใบหน้า

ฮ่องเต้โบกมือด้วยความโกรธ “เจ้าดูท่าทางเขาสิ เหมือนคนที่สามารถสื่อสารกับเทพเจ้าได้อย่างนั้นหรือ? แมวตาบอดจับหนูตายแท้ๆ!!!”

“ข้าไม่ใช่หนูตาย” องค์ชายหกบ่นพึมพำเบาๆ

เทพไม่อยากทำการบ้านจริงๆ!

แต่พูดจนปากเปื่อยก็ไม่มีใครเชื่อ

“ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก จะยืนเกะกะอยู่ตรงนี้ทำไมกัน?” ฮ่องเต้เหลือบมองเขา องค์ชายหกปาดน้ำตาแล้วรีบวิ่งออกไป

นอกประตูห้องทรงพระอักษรนั้น ลู่เจาเจาาหัวเราะจนหยุดไม่ได้

องค์ชายหกสะอื้นถามว่า “น้องเจาหยาง เจ้ามาทำอะไรหรือ?”

“พี่หก เจาเจาจะไปหอเก็บตำราได้หรือไม่?” แม้ว่าหลี่ซือฉีจะเป็นหลานชายคนโตของฮู่กั๋วกง แต่เขาก็ไม่กล้าทำอะไรตามอำเภอใจในวัง

“น้องสาว ข้าจะพาเจ้าไป” องค์ชายหกเช็ดน้ำตาให้แห้ง แล้วพาลู่เจาเจาไปที่หอเก็บตำรา

หอเก็บตำรามีทั้งหมดหกชั้น สามชั้นข้างหน้าสามารถยืมหนังสือออกไปได้

ชั้นที่สี่และชั้นที่ห้าเป็นหนังสือที่มีเพียงเล่มเดียว

ชั้นที่หกสงวนไว้ให้สมาชิกราชวงศ์รุ่นต่อรุ่นเท่านั้น ห้ามยืมออก และห้ามจดบันทึก

หลังจากที่ผู้ดูแลหอตรวจสอบสถานะของทั้งสองคนแล้ว จึงปล่อยให้ทั้งสองคนขึ้นไปชั้นบน

“พี่จะรอเจาเจาอยู่ข้างล่าง เจาเจาไปเถอะ” หลี่ซือฉีไม่สามารถขึ้นไปยังชั้นหกได้ เขาจึงต้องรออยู่ที่ชั้นล่าง

“ดูแลพี่ซือฉีให้ดีนะ เขาจะมองไม่ชัดในตอนกลางคืน” ลู่เจาเจาฝากฝังอวี้ซูและอวี้ฉิน