หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 679

“เหตุใดจึงรบกวนดวงจิตของนางเช่นนี้” เขากระซิบเสียงเบาด้วยดวงตาแดงก่ำ ท่ามกลางกระแสลมแรง

“บ้าจริง บ้าไปแล้ว...”

“โลกอันเลวร้ายนี้คุ้มค่ากับการเสียสละชีวิตของนางแล้วหรือ”

“สวรรค์ไม่ยุติธรรม สวรรค์ไม่ยุติธรรม สวรรค์ไม่ยุติธรรม...”

“ข้ายินดีแปรจากเทพเป็นมาร ตกสู่นรก...ไร้ที่สิ้นสุด ทำลายความอยุติธรรมนี้...” "

ลู่เจาเจาตกตะลึงในทันที

“อ๊า…” ก่อนจะร้องโอดโอยออกมา เมื่อสัมผัสได้ว่ารู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าอก เด็กน้อยกรีดร้องพร้อมกับหยิบบันทึกดวงจิตเทพออกมา

“ร้อน ร้อนเหลือเกิน ทำไมบันทึกดวงจิตเทพถึงร้อนขนาดนี้!” ลู่เจาเจากรีดร้องเมื่อสัมผัสถึงความร้อนนั้น

จู่ๆ บันทึกดวงจิตเทพนั้นก็พลิกหน้ากระดาษไปที่หน้าของเทพเจ้าแห่งสงครามซิงหุย โดยไม่มีสายลมแม้แต่น้อย

ชื่อของเทพเจ้าแห่งสงครามเปล่งประกายแวววับ หมอกสีดำหนาทึบเริ่มปกคลุมไปทั่ว

มีภาพปรากฏขึ้นด้านบนต่อเนื่อง

ภาพของบุรุษผู้หนึ่งสวมชุดเกราะสีเงิน ถือดาบอันคมกริบอยู่ในมือพลางมองลงไปยังโลกมนุษย์

วิญญาณเทพของเขาหลุดพ้นจากแดนเทพ ความภาคภูมิใจทั้งหมดถูกทำลายจนหมดสิ้น

เขาคำนับศีรษะลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนจะเดินเข้าไปพลางพูดว่า “อาจารย์ วิญญาณหวนคืนกลับมา...”

“อาจารย์ ศิษย์คนนี้มาสานต่อวิญญาณของท่านแล้ว”

“อาจารย์ ถึงเวลากลับบ้านแล้ว”

หลังจากการเสียสละของลู่เจาเจา ชิ้นส่วนวิญญาณได้กระจัดกระจายไปทั่วทั้งสามดินแดน แม้แต่นางเองก็ยังบอกไม่ได้ว่ามีทั้งหมดกี่ชิ้น

แต่ค่อยๆ ถักทอวิญญาณทีละน้อย และตามหาวิญญาณที่แตกสลายไป

ข้ามวัน ข้ามปี สิบปีและร้อยปี...

โดยไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด

จนกระทั่งวิญญาณเทพเริ่มสูญหายไปในสามดินแดน เขาลืมชื่อ ลืมอดีตและกลายเป็นมารร้ายที่ทุกคนในโลกมนุษย์ต่างหวาดกลัว

จำได้เพียงภารกิจของตนเองเท่านั้น

ถักทอวิญญาณ ถักทอวิญญาณ...

เด็กที่อยากกวัดแกว่งดาบไปยังจุดสิ้นสุด อยากกำจัดมารร้ายทั้งหมดและคืนความสงบสุขให้กับโลกมนุษย์

แต่ตอนนี้...

กลับถูกห่อหุ้มด้วยกลิ่นอายของปีศาจ หายไปจากการอธิษฐานนับพันปี

ซิงหุยลอยสูงขึ้นไปในอากาศ พลางสบตากับนางอย่างเงียบงัน

“หากเจ้าไม่มา ข้าจะไม่สนใจเจ้าแล้วนะ!” ลู่เจาเจาทำปากพองและส่งเสียงในลำคอเบาๆ

“หากเจ้าไม่มา ข้าจะเล่าเรื่องน่าอายของเจ้าให้ผู้ศรัทธาฟังดีหรือไม่”

“หึ เทพเจ้าแห่งสงครามของแดนเทพ ใช้ช้อนแอบตักแตงวิญญาณของข้ากินจนเป็นรู แล้วฉี่ราดลงไป พอข้าผ่าแตงวิญญาณออกมา ทั้งตัวจึงเต็มไปด้วยฉี่ของเจ้า” ลู่เจาเจาครวญคราง

มารร้ายที่อยู่กลางอากาศพลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ร่างนั้นขยับเล็กน้อยจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนาง

เขามองลู่เจาเจาอย่างตั้งใจ ดวงตาสับสนนั้นจ้องมองนางอย่างว่างเปล่า ริมฝีปากเปิดออกเล็กน้อย...

“อย่ากลายเป็นเทพตกสวรรค์!”