หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 686

หลังจากทุกคนทำความสะอาดตำหนักใต้ดินเสร็จ จากนั้นจึงโปรยเงินกลับลงไปบนพื้นอีกครั้ง

โดยไม่มีใครกล้าเก็บซ่อนเอาไว้อีก

คนที่กินเข้าไปยังต้องอาเจียนออกมา

ในขณะที่บางคนกัดฟันหยิบเงินออมของตนเองออกมาเพื่อไถ่โทษ

“ต้องขออภัยท่านแทน พวกสวะไร้ประโยชน์นั่นด้วย”

ทุกสิ่งหวนคืนกลับสู่ตำแหน่งเดิม

ที่เหลือก็แค่รอให้ช่างฝีมือมาถึงและซ่อมแซมเตียงหยก

ในขณะที่ทุกคนกำลังเดินออกจากตำหนักใต้ดิน

กลับสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนบนพื้น ทำให้แทบยืนไม่มั่นคง

“เกิดอะไรขึ้น”

“เกิดแผ่นดินไหวในทะเลทรายหรือ”

“รีบดูตำหนักใต้ดินเร็วเข้า!” ตำหนักใต้ดินค่อยๆ จมลงสู่พื้นภายใต้สายตาของทุกคน ตะกอนดินทรายมากมายพุ่งขึ้นมาปกคลุมไว้อย่างหนาแน่น

ตำหนักใต้ดินจมลง หวนคืนสู่ส่วนลึกของทะเลทราย ไม่มีใครรบกวนความสงบสุขได้อีกต่อไป

ทันใดนั้นความรู้สึกสั่นสะเทือนรุนแรงที่เท้าก็หยุดลง

รองแม่ทัพจูรีบวิ่งเข้าไปเหยียบพื้นราบเรียบตรงหน้า “ไม่มีแล้ว ตำหนักใต้ดินหายไปแล้ว”

ทุกคนมองหน้ากันด้วยความสับสน “เจ้าของตำหนักใต้ดินให้อภัยพวกเราแล้วหรือ แล้วโรคระบาดเล่า หายไปด้วยหรือไม่”

“ไม่ จุดแดงบนตัวของข้าแย่ลงกว่าเดิมอีก” สตรีคนหนึ่งแทบทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง

“กลับเข้าเมืองก่อนเถิด”

ทุกคนกลับมาที่เมืองด้วยความฮึกเหิม แต่บรรยากาศค่อนข้างหนักหน่วงเล็กน้อย ทุกคนต่างก้มหัวโดยไม่มีใครพูดอะไร

บัดนี้ทั้งเมืองเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย

บางคนถึงกับเริ่มร้องไห้ และจัดแจงเรื่องงานศพ

พวกเขาสามารถต่อสู้กับโรคร้ายได้ แต่นี่คือการลงโทษจากสวรรค์ ไม่มีผู้ใดต่อสู้กับมันได้

ที่เต็มไปด้วยผู้คนนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยจุดแดงอันน่ากลัว และมีกลิ่นแผลเน่าตลบอบอวล

ไม่ใช่แค่แผลเนื้อเน่าเปื่อยเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความเจ็บปวดเหลือทนอีกด้วย

“เจ็บเหลือเกิน…”

“เจ็บร้าวไปหมดทั้งตัวเลย แม้หายใจก็ยังรู้สึกราวกับถูกมีดกรีด…”

“ข้าทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว...” เสียงร้องดังขึ้นทุกที่ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยกระดาษเงินโปรยปราย เมืองรกร้างกำลังสิ้นหวังเต็มทน

ดวงตาของลู่เจิ้งเย่ว์กลายเป็นสีแดงก่ำ “สรุปตัวเลขออกมาแล้ว มีคนมากกว่า20,000 คนเคยสัมผัสทรัพย์สินของตำหนักใต้ดิน พวกเขาค่อยๆ แสดงอาการออกมาทีละคน...”

“ทางพระราชวังว่าอย่างไรบ้าง”

“ฝ่าบาททรงขอคำแนะนำจากไต้ซือแห่งวัดฮู่กั๋ว แต่ท่านเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ไม่อาจตามมาได้ทัน”

“ถือว่าพวกเรายังโชคดี ตงหลิงได้รับผลกระทบมากกว่า” ตงหลิงและเมืองรกร้างมีพรมแดนร่วมกัน ทั้งสองฝ่ายต่างติดต่อกันเป็นประจำอยู่แล้ว

ในวันที่ตำหนักใต้ดินปรากฏขึ้น ตงหลิงใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งทางร่างกายปล้นชิงส่งของไปได้มากกว่า

และยังทำร้ายผู้คนด้านในจนเลือดตกยางออกอีกด้วย