หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 691

“ผ่านมาแล้วหลายสิบปี หรืออาจร้อยปีด้วยซ้ำที่ไม่เคยได้รับพลังอันยิ่งใหญ่เช่นนี้!”

หมิงถิงหอบหายใจ แต่ตอนนี้ไม่อาจหันหลังกลับไปได้อีกแล้ว

ตระกูลหมิงจะกลับไปสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง

“เชิญคนนอกออกไปจากตระกูลหมิงโดยเร็วที่สุด!” สายตาเย็นชาและความกดดันที่แผ่ออกมาจากหัวหน้าตระกูลทำให้ทุกคนหวาดกลัว

หมิงเสียนชนะแล้ว!

“ท่านหัวหน้า...ทั้งหมดเป็นเพราะแผนหลอกลวงของผู้อาวุโสรอง ทำให้ข้าต้องเลือกเส้นทางผิด โปรดให้โอกาสข้าอีกครั้ง หัวหน้า ข้าจะจงรักภักดีต่อตระกูลหมิงและเทพเจ้าแห่งชีวิต โปรดให้โอกาสข้าอีกครั้ง...” สมาชิกตระกูลตื่นตระหนกพร้อมกับคุกเข่าลงกับพื้น

หมิงเสียนสะบัดแขนเสื้อออกอย่างแรง ทำให้เขาคนนั้นล้มลงกับพื้น

“ตระกูลหมิงไม่มีพื้นที่ให้คนทรยศ!”

“ไสหัวไป!”

“จากนี้ไป เจ้าไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลหมิงอีก! ในเมื่อเจ้าดูหมิ่นตระกูลหมิงและเทพเจ้าแห่งชีวิต จงออกไปไล่ตามความรุ่งโรจน์ของตนเองเสียเถิด!” หมิงเสียนกล่าวอย่างโหดร้าย แต่เขาต้องฝ่าฟันความวุ่นวายนี้ไปและไม่มีวันใจอ่อนอย่างเด็ดขาด

“ไปได้แล้ว! พวกไร้ประโยชน์!” ผู้อาวุโสรองเหลือบมองสมาชิกตระกูลที่คุกเข่าอยู่

“นี่ไม่ใช่เทพเจ้าที่ท่านอัญเชิญมาเสียหน่อย มีอะไรน่าภาคภูมิใจกัน!” ผู้อาวุโสรองตัดบท พร้อมพากลุ่มคนออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

หลังจากพวกเขาเดินออกไป ศาลบรรพชนก็ดูว่างเปล่าไปมาก

ทุกคนรวมตัวล้อมรอบหัวหน้าตระกูล “ท่านหัวหน้า นี่มันเกิดอะไรขึ้น เหตุใดพวกเราจึงอัญเชิญเทพเจ้าไม่ได้”

“แล้วใครเป็นคนอัญเชิญเทพเสียนถิง เขาคนนั้นอัญเชิญร่างที่แท้จริงของท่านเทพลงมา! ตระกูลไม่เคยได้รับการปฏิบัตินี้มานับพันปี!”

ทันทีที่หัวหน้าตระกูลยกมือขึ้น ทุกคนจึงเงียบลงในทันที

“เมื่อครู่ข้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ต้นไม้แห่งชีวิตปรากฏขึ้นทางเป่ยเจา คนที่อัญเชิญจะต้องอยู่ในเป่ยเจาแน่”

“เขียนเรียบเรียงสิ่งที่เกิดขึ้น ให้หมิงหลางได้เข้าใจ”

“คนผู้นี้เป็นความหวังของตระกูลหมิง”

“นั่นมันอะไรน่ะ” ลู่เจิ้งเย่ว์ตกใจเช่นกัน

ต้นไม้ต้นนี้เจริญเติบโตขึ้นโดยไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนล่วงหน้า

หรงเช่อพูดขึ้นเบาๆ “สมัยข้ายังเด็ก ข้าเคยอ่านหนังสือโบราณเล่มหนึ่ง ว่ากันว่าเทพเจ้าแห่งชีวิตนั้นอ่อนโยนและมีเมตตา ทุกสิ่งที่เขาสัมผัสจะมีชีวิต ทว่าร่างของเขาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต มีพลังการอยู่รอดอย่างไร้ที่สิ้นสุด กำจัดความชั่วร้ายและนำพาชีวิตกลับคืนมา…”

ดวงตาของเขาพลันสว่างขึ้นทันที

“เท่ากับว่าคนที่ติดโรคระบาดในเมืองรกร้าง...จะมีชีวิตรอดแล้วหรือ”

“เร็วเข้า พาทุกคนไปรวมตัวนอกเมือง! ตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกคนได้รับแสงสว่างจากแสงศักดิ์สิทธิ์!” หรงเช่อสั่ง

รองแม่ทัพจูจึงรีบไปจัดการทันที

ภายในพริบตาเดียว ทั้งนอกเมืองและในเมืองต่างก็เต็มไปด้วยฝูงชนมากมาย

ทุกคนล้วนแต่ยืนอาบแสงศักดิ์สิทธิ์นั้น