หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 696

“พื้นที่ราบลุ่มบางแห่งในเมืองถูกน้ำท่วมแล้ว”

ลู่เจิ้งเย่ว์ออกคำสั่งให้ศาลาว่าการเตรียมคนอพยพลี้ภัย และพาหัวหน้าทหารไปลาดตระเวนในเมือง

เมื่อเวลากลางคืนมาถึง ลู่เจาเจารู้สึกนอนไม่หลับ

นางได้ยินคำล่ำลือถึงของปิ้งย่างในเมืองรกร้างมานาน แต่ฝนตกตลอดสามวันเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

เจาเจาน้อยหัวโล้นสวมชุดด้านในพร้อมกับเดินเท้าเปล่าไปเปิดหน้าต่างด้วยความโกรธ

“ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้ จะไม่หยุดเลยใช่หรือไม่”

“หากเจ้ายังร้องไห้อีก ข้าจะแทงเจ้าให้ตายในครั้งเดียวเลย! น่ารำคาญ!”

พายุฝน…

กลับหยุดตกอย่างกะทันหัน

“น่ารำคาญจริงๆ ต้องถูกด่าถึงจะยอมหยุดใช่หรือไม่”

ลู่เจาเจาอยากดึงผมแกละ แต่เมื่อเอื้อมมือขึ้นไปกลับพบแต่ความว่างเปล่า จึงได้แต่กัดฟันด้วยความโกรธ

“ตีเบาไปหน่อยสินะ” นางพร่ำบ่นก่อนจะปีนขึ้นไปบนเตียง และห่มผ้านอนหลับ

ในตอนนี้…

ทหารที่เคยเผชิญหน้ากับศัตรูเตรียมพร้อมสำหรับการพาคนอพยพลี้ภัยแล้ว

“ดูเหมือนท้องฟ้าจะมีรูขนาดใหญ่เลย”

ในขณะที่ทุกคนกำลังหนักใจอยู่นั้น ใครจะรู้ว่า...

ฝนตกที่กำลังตกหนักตรงหน้า...

กลับหยุดโดยไม่มีสัญญาณแจ้งเตือน

ราวกับไม่มีแม้แต่ความลังเล

หรงเช่อจึงพูดขึ้น “นี่มันเกิดอะไรกับฝน คิดจะตกก็ตก คิดจะหยุดก็หยุด” เขากางมือออก พบว่าฝนหยุดตกแล้วจริงๆ

รองแม่ทัพจูประสานมืออย่างมีความสุข “ขอบคุณพระโพธิสัตว์และสวรรค์ที่ปกป้องคุ้มครอง หยุดน่ะดีแล้ว หยุดน่ะดีแล้ว”

ลู่เจิ้งเย่ว์จึงหันไปถามองครักษ์ “องค์หญิงเจาหยางกำลังทำอะไรอยู่”

องครักษ์หยุดชะงักเล็กน้อย “นางเอาแต่สาปแช่งสวรรค์...และฝนหยุดตกทันทีที่สาปแช่งเสร็จขอรับ”

ลู่เจิ้งเย่ว์ : ...

เรื่องบังเอิญอย่างนั้นหรือ

คงเป็นเช่นนั้น!

“อันตรายเพียงอย่างเดียวคงจะเป็นหัวโล้นสินะ” ลู่เจิ้งเย่ว์พูดเบาๆ

เขามองไปยังกระบี่เจาหยางที่พิงกำแพงด้วยความหวาดกลัว

กระบี่วิเศษที่สามารถใช้ต่อสู้กับสวรรค์ได้ บางที่แคว้นซีเย่ว์อาจยังไม่รู้ว่ามันร้ายกาจเพียงใด

แต่ว่ากระบี่นี้จะมีผลก็ต่อเมื่ออยู่ในมือของเจาเจาเท่านั้น

จากนั้นลู่เจิ้งเย่ว์จึงเดินออกจากห้องนอนของนาง

จี้หยกที่ห้อยอยู่ข้างเตียงพลันเปล่งแสงระยิบระยับ

วิญญาณโปร่งใสยืนอยู่ที่หัวเตียง ดวงตาของซิงหุยตกอยู่ในภวังค์ โดยมองไปยังใบหน้าหลับใหลของลู่เจาเจาอยู่ตลอด

เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว

แต่ยังจำได้ว่าต้องปกป้องเจาเจา

เขายืนเงียบๆ ตรงมุมจนกระทั่งรุ่งสาง เมื่อเจาเจาตื่นขึ้นจึงกลับไปยังจี้หยกเช่นเดิม

สิ่งแรกที่ลู่เจาเจาทำเมื่อตื่นขึ้นมาคือดูซิงหุย

“เฮ้อ แม้ว่าเสียนถิงจะขับไล่ไอชั่วร้ายออกจากร่างของเจ้าไปแล้ว แต่วิญญาณที่สูญหายไปนาน อาจยากที่จะตื่นขึ้นมา เจ้าซิงหุยเอ๋ย เจ้าต้องรีบกลับมาให้ได้นะ” ลู่เจาเจาถอนหายใจ