หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 698

“คุณชายรองลู่ที่ท่านยกย่องสรรเสริญ คือบุตรชายคนรองของข้าเอง!”

“ส่วนบุตรคนที่สามอายุยังไม่ถึงสิบขวบ แต่ได้เป็นซิ่วไฉแล้ว!”

“ท่านเคยได้ยินเรื่ององค์หญิงเจาหยางหรือไม่ องค์หญิงที่ได้รับบรรดาศักดิ์เพียงคนเดียวในราชวงศ์ แก้วตาดวงใจของฮ่องเต้ ดวงอาทิตย์แห่งเป่ยเจา นั่นคือบุตรสาวของข้าเอง!”

“คู่หมั้นของข้า...” ดวงตาของหรงเช่อฉายแววอ่อนโยน พร้อมรอยยิ้มเล็กๆ บนริมฝีปาก ดูราวกับสุนัขที่จงรักภักดี

“คู่หมั้นของของข้าคือบุตรสาวตระกูลสวี่ นางมีคุณธรรมตรงไปตรงมา ใจดีและมีความเมตตายิ่ง...”

“ท่านไม่สังเกตหรือว่าข้ามีบางอย่างแปลกไป” หรงเช่อถามกลับอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

รองแม่ทัพจูมองแล้วมองอีก “โกนหนวดเคราแล้ว?”

หรงเช่อมองเขาอย่างขมขื่น “นางน่ะลงมือทำรองเท้าถุงเท้าให้ข้าด้วยตนเอง...”

“เสื้อผ้าของข้าก็เช่นกัน นางเป็นคนทำทั้งหมด”

“ก่อนที่ข้าจะออกเดินทางนางยังไปขอเครื่องรางคุ้มครองให้กับข้า ข้าจึงพกติดตัวทุกวัน”

“จริงสิ ท่านอยากถามเรื่องถุงเงินของข้าสินะ ข้างบนปักด้วยลายไผ่เขียว สวยงามมาก…” เขามองรองแม่ทัพจูด้วยสายตาคาดหวัง

รองแม่ทัพจู : …

“ใครถามท่านกัน!” อีกฝ่ายถามกลับพลางเลิกคิ้วสูง

บ้าจริง น่าโกรธเหลือเกิน!

เห็นหรงเช่อถือมาหลายวันแล้ว คงอยากจะอวดมากเลยสินะ

ทว่าเขายังคงไม่เลิกรา “คู่หมั้นข้า คู่หมั้นของข้าเป็นคนปักให้เองเชียวนะ!”

รองแม่ทัพจู ข้ากำลังจะแต่งงานแล้ว!

ตอนนี้นายหญิงใหญ่โยนพื้นรองเท้าในมือทิ้งไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความปิติยินดี ดูไม่คล้ายกับคนป่วยใกล้ตายเลยสักนิด

“ได้เลย! ข้าจะหาๆ ๆ!” นายหญิงใหญ่คุกเข่าลง พระโพธิสัตว์อวยพรแท้ๆ

“ทำไมจู่ๆ เจ้าถึงคิดได้เล่า” นายหญิงใหญ่กลับมามีสติและมองเขาอย่างสงสัย

รองแม่ทัพจูพลันสำลักอยู่ในใจ

เพราะเจ้าสารเลวหรงเช่อน่ะสิ

“รบกวนท่านแม่ช่วยข้าหาทีเถิด นี่เป็นเงินออมของลูกตลอดหลายปีที่ผ่านมา...ที่เหลือฝากมอบให้กับเมียของข้าในอนาคตด้วย” รองแม่ทัพจูพยักหน้า พร้อมกับเหลือไว้สองตำลึงเพื่อซื้อสุราดื่ม

“ไม่จำเป็นต้องใช้เงินออมของเจ้าหรอก เจ้าเลื่อนงานแต่งมาหลายปี แม่เก็บเงินจนครบแล้ว รอให้นางแต่งเข้ามาแล้วข้าจะมอบให้นางเอง”

“ร่างกายนี้ของแม่น่ะอยู่ได้อีกสามสิบปี เลี้ยงหลานชายของเจ้าได้จนโตแน่นอน!” นายหญิงใหญ่ที่พร้อมจะซื้อโลงศพให้ตนเอง บัดนี้กลับยิ้มแย้มแจ่มใสและมีพลัง