หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 703

ใบหน้าของสวี่สืออวิ๋นเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เพราะถนนเรียงรายไปด้วยผู้คนและทหารมากมาย

ข้างหลังยังมีผู้อาวุโสสองคนของเจิ้นกั๋วกงอีก

ก่อนที่นางจะพูดอย่างตะกุกตะกัก “ข้าจะตีเจาเจา! ไม่สิ...ตีท่าน!” คุกเข่าลงแบบนั้นทำไมกัน

สวี่สืออวิ๋นรู้สึกหวาดหวั่น นางไม่เคยเป็นคนปากร้ายขนาดนั้นมาก่อน!

ตอนนี้นางแทบอยากยกมือขึ้นปิดบังใบหน้าเหลือเกิน

หรงเช่อค่อยๆ เงยหน้ามองอย่างตกตะลึง “แสดงว่าเจ้าไม่ตีข้า...”

ขุนนางบู๊และบุ๋นทั้งราชวงศ์ต่างมาต้อนรับตามคำสั่งของฮ่องเต้ เมื่อเห็นหรงเช่อทรุดตัวลง ฝ่ายตรงข้ามของเจิ้นกั๋วกงจึงอดเย้ยหยันไม่ได้

“เจิ้นกั๋วกง บุตรชายคนเดียวของท่านช่างกล้าหาญจริงๆ …”

“บุรุษกระดูกเหล็กที่คุกเข่าให้เพียงสวรรค์กับราชา คุกเข่าให้สตรีเช่นนี้ได้อย่างไร มันใช้ได้ที่ไหนกัน”

“ขายขี้หน้าบุรุษเป่ยเจาแท้ๆ” ขุนนางคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

“พี่สาวแท้ๆ ของแม่ทัพหรงเป็นถึงฮองเฮา ตนเองเป็นถึงแม้ทัพปกป้องแคว้น เป็นหน้าเป็นตาของเป่ยเจา เหตุใดจึงทำตัวน่าสังเวชเช่นนี้ หญิงตระกูลสวี่ที่เคยหย่าร้างมีลูกติดจะคู่ควรได้อย่างไร”

“อีกอย่างแม่ทัพหรงกับหญิงหม้าย มันคู่ควรกันตรงไหน”

เจิ้นกั๋วกงพลันเหลือบมองทันที “บ้านมิใช่สถานที่จะใช้เหตุผล!”

“อีกอย่าง...” เขาหัวเราะเบาๆ

“การคุกเข่าให้กับภรรยาเป็นประเพณีของตระกูลหรงเก่าแก่ของข้าเอง ไม่ใช่เรื่องของท่านข้าเองก็ทำเช่นนั้น มีปัญหาหรือ!”

“อวิ๋นเหนียงเคยหย่าร้างแล้วอย่างไร นางจิตใจดีมีคุณธรรม ลูกๆ ที่นางให้กำเนิดล้วนแต่เป็นคนดี ลู่หย่วนเจ๋อไม่มีโชคดีเช่นนี้ ยังขวางไม่ให้ลูกชายของข้าได้รับโชคดีเช่นนี้ด้วยหรือ ข้าว่าท่านน่ะริษยาเสียมากกว่า!”

“หรงเช่อ เจ้าเด็กคนนี้น่ะเกิดมาพร้อมกับจิตใจหยาบกระด้าง รู้หนังสือเพียงไม่กี่คำ อวิ๋นเหนียงมาจากครอบครัวดีมีการศึกษา เช่อเอ๋อร์ต่างหากที่อาจเอื้อมไปหาอวิ๋นเหนียง!”