หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 709

“อนิจจา…” ลู่เจาเจาลอบถอนหายใจ

ทั้งสองเดินไปจนถึงพระราชวัง

“ขอแสดงความยินดีกับองค์หญิงเจาหยางด้วย พี่รองของท่านได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว ท่านแม่ทัพน้อยลู่ เกรงว่าเขาอาจเป็นผู้สืบทอดชุดเกราะของแม่ทัพหรง! มีพวกเขาสองคนอยู่ช่างเป็นพรของชาวเป่ยเจาโดยแท้”

“ขอแสดงความยินดีกับองค์หญิงเจาหยางด้วยขอรับ”

“ช่างเป็นพรของชาวเป่ยเจาโดยแท้”

มีคนแสดงความยินดีกับลู่เจาเจาตั้งแต่ไกลๆ

สวี่สืออวิ๋นกำลังถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนชื่นชม นึกถึงตอนหย่าร้างออกจากจวนเมือสองปีก่อน ใครกันจะจินตนาการภาพในวันนี้ได้บ้าง

สตรีบรรดาศักดิ์ในราชสำนักต่างพากันถอนหายใจให้กับชะตากรรมของสตรีคนนี้ “สวี่สืออวิ๋นช่างโชคดีเหลือเกิน”

ช่วงครึ่งแรกของชีวิตได้พบกับชายชั่วและถูกขับไล่ออกจากบ้านพร้อมกับลูกๆ

ช่วงครึ่งหลังของชีวิต ชะตาชีวิตของลูกๆ พลิกผัน ได้ที่พึ่งพาสุดท้ายในชีวิต

“เดิมทีคิดว่านางอาจเอื้อมเรื่องแม่ทัพหรง บุตรชายคนเดียวของเจิ้นกั๋วกง”

“ทว่าบัดนี้ดูเหมือนจะเป็นแม่ทัพหรงมากกว่าที่อาจเอื้อม”

“เจ้าหรงเช่อโชคดีเสียจริง คิดไม่ผิดเลยที่แต่งงาน!”

หรงเช่อพลันเชิดคางขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

แม้แต่เจิ้นกั๋วกงและภรรยาก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเช่นกัน

“ความโชคดีที่ลู่หย่วนเจ๋อปล่อยให้ลอยหลุดมือไป ทำให้แม่ทัพหรงได้เปรียบไปแทน…”

หรงเช่อกลอกตาวนไปมา ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรแผลงๆ อยู่

หลังจากงานเลี้ยงในพระราชวังเริ่มขึ้น ราชทูตจากแคว้นใต้จึงเดินทางมาถึง

ด้วยใบหน้าและรอยยิ้มอันสดใส

“ใต้เท้าหมิงมีเรื่องน่ายินดีอะไรงั้นหรือ” เขาหันไปถามขุนนางที่อยู่ใกล้ๆ

ใบหน้าของใต้เท้าหมิงฉายแววดีใจ “เทพเจ้าแห่งตระกูลหมิงปรากฏตัวแล้ว และยังประทานพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์อีกด้วย”

แววตาของชาวเป่ยเจาจมลงเล็กน้อย

แต่ยังคงยิ้มและแสดงความยินดีเช่นเดิม

“พระนัดดาทรงดีพระทัยเช่นนี้ เป็นเพราะอัญเชิญเทพได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ”

รอยยิ้มบนริมฝีปากของหนานมู่ไป๋ชะงักไปเล็กน้อย พูดอะไรไม่พูด กลับพูดเรื่องนี้เสียได้