หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 711

เช่นเดียวกับตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาไม่เคยสู้ลู่เยี่ยนซูได้เลย

“เจ้าชนะแล้ว คงสะใจมากสินะ ลู่เยี่ยนซู เจ้าจะมีความสุขได้อีกนานแค่ไหนกัน อีกทั้ง ตำแหน่งเหล่านั้นไม่มีค่าอะไรกับแคว้นใต้เลยด้วยซ้ำ!” สีหน้าของลู่จิ่งไหวราวกับเสียสติ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดร้าย

หัวใจของลู่เยี่ยนซูจมดิ่งลง ทุกคนคงจดจำจี้หยกมังกรคู่ของแม่เขาในตอนนั้นได้เป็นอย่างดี

พวกของเผยเจียวเจียวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้มานาน

ไม่แปลกที่ลู่จิ่วไหวจะรู้เช่นกัน

“ฮ่าๆ ๆ แคว้นใต้จะเป็นที่ฝังศพของพวกเจ้า”

“แคว้นใต้จะเป็นที่ฝังศพของพวกเจ้า…”

เขาตะโกนพร้อมกับเตะเจียงอวิ๋นเหมี่ยน จนนางต้องขดตัวด้วยความเจ็บปวดทรมาน

“เจ็บ... เจ็บเหลือเกิน ข้าเจ็บท้องเหลือเกิน” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนอาเจียนออกมาเป็นเลือด และนอนบิดตัวไปมากับพื้น

ก่อนจะสัมผัสถึงกระแสความร้อนที่ไหลออกมาจากช่องท้อง

ราวกับมีบางอย่างกำลังหลุดหายไป

ฤดูหนาวในเป่ยเจาหนาวจัด ความหนาวเหน็บและเจ็บปวดทำให้นางเสียใจอย่างสุดซึ้ง

ทำไม ทำไมข้าถึงทิ้งลู่เยี่ยนซูไป

ทำไม!

คราบเลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลลงมาตามขาของนาง

ลู่จิ่งไหวมองคราบเลือดนั้นด้วยความตกตะลึง

บัดนี้เขาไม่สนใจความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงอีกแล้ว และเคยร่วมหลับนอนกับเจียงอวิ๋นเหมี่ยนเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

เมื่อเห็นคราบเลือดที่ขาของนางในเวลานี้ เขาก็แสยะยิ้มอย่างบ้าคลั่ง “นังสารเลว นี่เจ้ากล้าดีอย่างไรพาลูกของข้ามายั่วยวนชายอื่นเช่นนี้”

เขาไม่สนใจเจียงอวิ๋นเหมี่ยนเลยแม้แต่น้อย

จากนั้นจึงคว้าผมและลากเจียงอวิ๋นเหมี่ยนที่เต็มไปด้วยเลือดแดงฉานกลับบ้าน