หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 712

ลู่เจาเจาเกาหัวโล้นเบาๆ “เพื่อนคนไหนหรือ”

“อ้อ เพื่อนที่ทะเลาะกันคนนั้น?” แม้ว่าเจาเจาจะด่าทออีกฝ่ายอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังพูดถึงด้วยน้ำเสียงสนิทสนม

ลู่เจาเจาตกตะลึง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ไม่จำเป็นต้องเชิญ เขาไม่ใช่เพื่อนของข้า” ลู่เจาเจาโบกมือปฏิเสธ

“เชิญเขาทำไม ไม่! หึ ข้าเกลียดเขา! เขาเป็นศัตรูกับข้าต่างหาก!”

“เจอเมื่อใดต้องตีทุกครั้ง!” ลู่เจาเจากัดฟันคำราม

“ท่านแม่ไม่เคยเจอกับเพื่อนของเจ้าเลย นางเอาแต่กังวลใจ หากมีเวลาว่าง อยากจะเชิญเขามาเลี้ยงต้อนรับเสียหน่อย…” ลู่เยี่ยนซูพลันหยิบเทียบเชิญสีทอง และเทียบเชิญมงคลสีแดงออกมาอีกใบหนึ่ง

“นี่เป็นเทียบเชิญงานเลี้ยงวันเกิดของเจาเจา ส่วนนี่เป็นเทียบเชิญงานแต่งของท่านแม่”

ลู่เยี่ยนซูทอดถอนใจ

“เอ๊ะ ข้าจำได้ว่าครั้งก่อนเจ้าทะเลาะกับเขาที่เมืองรกร้างนี่นา เขาไม่ใช่คนในเมืองหลวงใช่หรือไม่” ลู่เยี่ยนซูถามด้วยสีหน้าเสียดาย

“เรียกว่าคนในเมืองกระมัง” ลู่เจาเจาเม้มริมฝีปาก

นางใส่เทียบเชิญไว้ในเสื้อ แต่ไม่ได้รับปากว่าจะเชิญหรือไม่

หลังจากลู่เยี่ยนซูจากไป ลู่เจาเจาจึงตะโกนออกมา “เชิญมารวมงานเลี้ยงวันเกิดของข้าน่ะหรือ ฝันไปเถิด เจ้าบ้า!”

เต๋าสวรรค์พลิ้วไหวไร้ร่องรอย เหมือนจิตสำนึกที่มีอยู่ทุกหนแห่งและเป็นผู้ตัดสินโลก

ควบคุมทุกสิ่งในสามดินแดน รวมถึงเทพเจ้าด้วยเช่นกัน

เต๋าสวรรค์อยู่เหนือสามดินแดน ควบคุมเทพเจ้าและอยู่สูงกว่า

หลังจากที่ลู่เจาเจาเสียสละชีวิต นางก็จำได้ลางๆ ว่าเคยพูดคุยกับเต๋าสวรรค์

แต่มันไม่ชัดเจนนัก

ลู่เจาเจากลับไปยังสถานศึกษาเพื่อขอลาหยุด จากนั้นจึงเชิญเพื่อนๆ ไปร่วมงานวันเกิดทีละคน

ส่วนเทียบเชิญของเต๋าสวรรค์นั้น นางเก็บซ่อนเอาไว้ใต้หมอนเรียบร้อยแล้ว

วันต่อมา

หนานมู่ไป๋ฉีกยิ้ม แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน พวกบ้านนอก เคยเห็นสิ่งดีๆ เช่นนี้ที่ไหนกัน