หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 714

“ฝ่าบาท นี่เป็นของขวัญตอบแทนที่องค์หญิงเจาหยางเตรียมไว้ให้กับแขกเหรื่อทุกคนพ่ะย่ะค่ะ”

อ้อ นี่สินะของที่ราชทูตจากแคว้นใต้ดูหมิ่น

ฮ่องเต้เปิดกล่องนั้นอย่างไม่ใส่ใจนัก

ทว่าทันใดนั้นเขาก็ต้องยืดตัวตรง!

ยันต์เพิ่มอายุขัย!

ฮ่องเต้พลันเงยหน้าขึ้นมองคนในงาน มีโต๊ะรับรองแขกมากกว่าสิบโต๊ะ แต่ละโต๊ะต่างมีกล่องผ้าวางอยู่ทั้งสิ้น! --

เขาสูดหายใจลึกๆ หนึ่งครั้งด้วยดวงตาเป็นประกายแผดเผา

กล่องผ้าที่เขาไม่เคยสนใจบัดนี้อยู่ในกำมือของเขาแล้ว

เขาเคยร่วมงานเลี้ยงวันเกิดมามากมายนับไม่ถ้วน รวมถึงงานเลี้ยงฉลองพระชนมพรรษาของไทเฮาหรือฮ่องเต้ผู้ล่วงลับ และยังเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเจิ้นกั๋วกงก่อนที่เขาจะขึ้นครองบัลลังก์

แต่ไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน!

ใครบ้างที่นำยันต์เพิ่มอายุขัยมาเป็นของขวัญตอบแทน

ราวกับมอบขนมง่ายๆ อย่างลูกกวาดมงคลในงานแต่งทั่วไป! นี่นางวางไว้บนโต๊ะอย่างลวกๆ และทุกคนได้รับคนละแผ่นเช่นนี้!

เมื่อครู่ตอนที่พระนัดดามอบให้หนึ่งแผ่น ยังดูมีสีหน้าเสียดายไม่น้อย

เขาจะรู้หรือไม่ว่าของขวัญตอบแทนคือสิ่งสิ่งนี้

ฮ่องเต้กระแอมเบาๆ พร้อมกับควบคุมความตื่นเต้นในใจ เขาจะออกจากงานเลี้ยงนี้เป็นคนสุดท้าย!

จากประสบการณ์ที่ร่วมงานเลี้ยงมามากมาย มักไม่มีใครอยากได้ของขวัญตอบแทนบนโต๊ะ!

ฮ่องเต้มองไปรอบๆ และรู้สึกว่าวันนี้เหล่าขุนนางดูเงียบเป็นพิเศษ

เมื่อก่อนพวกเขามักใช้ประโยชน์จากงานเลี้ยงเพื่อผูกมิตรกัน ทว่าวันนี้...

ทุกคนกลับกินและดื่มกันอย่างจริงจัง

ก่อนจะได้ยินเสียงของเซียวกั๋วกงตะโกนว่า “ใครก็ได้ ยกสุรามา” จากนั้นสาวรับใช้จึงนำขวดสุราใหม่มา และหยิบขวดสุราเปล่าออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงอ๋องจิ้งซีก็ดังด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ขอสุราหน่อย”

“ขอสุราด้วย...”

“ยกสุรามาหน่อย...”

มันคือสุราลูกท้อแบน

สุราลูกท้อแบนที่นางทำในสมัยก่อนเป็นสุราที่ดีที่สุดในโลกแห่งการบำเพ็ญฌาน โดยใช้ข้าววิเศษและลูกท้อแบนหมักเข้าด้วยกัน

คิดไม่ถึงเลยว่านางยังมีเก็บไว้อยู่

รัชทายาทรู้สึกเสียดายไม่อยากดื่มจนหมดจอกจึงไม่ดื่มอีกต่อไป

เดิมทีฮ่องเต้ต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อแสดงมิตรภาพกับเหล่าขุนนาง แต่บัดนี้สุราจอกแล้วจอกเล่าถูกส่งเข้าปาก จะเอาเวลาไหนไปพูดคุยกันอีก

ลู่เจาเจารู้สึกอิ่มเป็นอย่างมาก

เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงพบว่าผู้ใหญ่ในลานบ้านต่างก็นอนฟุบไปกันหมดแล้ว

สวี่สืออวิ๋นที่ไม่ดื่มสุราจึงไม่รู้จักเสน่ห์ของมัน นางได้แต่ตกตะลึง “เหตุใดพวกเขาจึงเมากันหมดเลยเล่า”

นางจึงขอให้หรงเช่อไปส่งฮ่องเต้ด้วยตนเอง

ทว่าฮ่องเต้กลับเอามือกุมหน้าผากก่อนจะโบกมือปฏิเสธ “ขอเราพักครู่หนึ่งก่อน เจ้าไปส่งพวกขุนนางก่อนเถิด”

สวี่สืออวิ๋นจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามคำสั่ง