หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 726

ลู่เจาเจารู้ดอกบัวสีทองเป็นของดี จึงเพิ่มการเฝ้าที่แห่งนี้เข้มงวดขึ้น ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้

“เช้าวันนี้ เสด็จพ่อก็อยากมาร่วมงานแต่งงาน แต่เขาเป็นกษัตริย์ แม่ทัพหรงเป็นขุนนาง เขามาได้ที่ไหน เสด็จพ่อโกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน......” องค์ชายสี่จับเจาเจาแอบพูดกระซิบกระซาบ

ลู่เจาเจาอุทานตกใจ

“ท่านพ่อฮ่องเต้โกรธจนแทบร้องไห้แล้วกระมัง? เจาเจาไม่ได้กินก็จะโกรธจนร้องไห้”

“ให้ข้าหลวงส่งอาหารเข้าไปหนึ่งโต๊ะ” เด็กน้อยกวักมือเรียกคนใช้ ให้ส่งอาหารให้ฮ่องเต้หนึ่งโต๊ะ

“ท่านพ่อฮ่องเต้ก็ตะกละตะกลาม” ลู่เจาเจายังแอบหัวเราะ

หรงเช่อรออยู่ในห้องหอนานมาก ก็ไม่มีสหายมาก่อกวนเข้าหอสักคน

เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ไปคารวะเหล้าเรือนหน้า

คิดอยู่ในใจ ครั้งนี้ขุนนางฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊เต็มราชสำนักจะต้องกรอกสุราเขาแน่ๆ

ผลปรากฏว่า……

ทั้งห้องโถงใหญ่เสียงดังกึกก้อง รอบทิศต่างกำลังตะโกนเรียก “เติมสุรา เติมสุรา......”

โต๊ะอาหารที่ไม่มีใครสนใจ กลับกวาดจนเกลี้ยง

ทุกคนดื่มจนหน้าแดงก่ำ หว่างคิ้วเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย

“เอ่อ......” หรงเช่อ??

เขาถึงขนาดรู้สึกตัวเองเป็นส่วนเกินนิดๆ เพราะไม่มีใครสนใจเขาเลย

หรงเช่อทำได้เพียงย้อนกลับเข้าห้องหอ

ภายในห้อง ฮูหยินใหญ่เจิ้นกั๋วกงป้อนของว่างให้สวี่สืออวิ๋น ตบมือของนางพูดอย่างจริงใจ “จริงด้วย เจ้าจำไว้ว่าต้องสวมรองเท้าของหรงซวงซวงเข้าใจไหม? ตอนท้องก็สามารถย้ายอาการแพ้ท้องไปบนตัวเขา”

“ยังมีอีกเรื่อง จะต้องอาบน้ำก่อนเขา ก่อนนอนก้าวข้ามบนตัวเขาสองครั้ง ในอนาคต หรงซวงซวงจะหนีไม่พ้นภูเขาห้านิ้วของเจ้าตลอดชีวิต เชื่อฟังเจ้าทั้งชาติ!”

“จริงหรือไม่ข้าก็ไม่รู้ ถึงอย่างไรนี่เป็นความลับที่ตกทอดมาหลายปี” ฮูหยินใหญ่พูดจบก็เห็นหรงเช่อเข้าประตูมา

ฮูหยินใหญ่ไอแห้งแล้วลุกขึ้น “ข้ามาคุยกับอวิ๋นเหนียงนิดหน่อย”

พูดจบก็เดินออกไปอย่างร้อนตัว พร้อมปิดประตูใหญ่

ภายในห้องหอ ติดมงคลคู่สีแดงใหญ่ทั้งสี่ด้าน

เสียงตีฆ้องตีกลอง ทำลายค่ำคืนยาวนานที่เงียบสงบ

หรงเช่อกับสวี่สืออวิ๋นเพิ่งนอนลง ก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ้าวดังจากนอกประตู เปิดประตูก็เห็นใต้ความมืด เห็นกองไฟแดงได้แต่ไกล ควันหนาจนทำให้คนเห็นตกใจ

“ไฟไหม้ที่ไหน?”

“จวนจงหย่งโหวเดิม!”

“เป็นใต้เท้าลู่ ใต้เท้าลู่จุดไฟเผาด้วยตัวเอง!!”

หรงเช่อลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เขากดไหล่ของสวี่สืออวิ๋นเบาๆ “เจ้าพักผ่อนอยู่ที่นี่ ข้าไปดูก่อน”

สวี่สืออวิ๋นผงกหัวเบาๆ

หรงเช่อรีบเดินออกประตูห้อง

เดิมทีเติงจือไม่อยากแจ้งสวี่สืออวิ๋น แต่เห็นนางตื่นแล้ว ทำได้แต่เข้าไปรับใช้

“วันนี้เป็นวันมงคลของท่าน เดิมทีไม่อยากแจ้งท่าน แต่คิดไม่ถึงภาวะไหม้ของเพลิงใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เขา......จุดไฟเผาตัวเองแล้ว” เติงจือพูดเสียงทุ้มต่ำ