หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 727

“วันนี้ลู่หย่วนซีกลับบ้านเก่า ลู่หย่วนเจ๋อก็ฉวยโอกาสลอบวางเพลิง ทำลายจวนโหวจนสิ้นซาก”

สวี่สืออวิ๋นแค่คลุมเสื้อตัวหนึ่งง่ายๆ ก็เดินไปทางประตูแล้ว

ห่างกันหลายเส้นถนนก็ได้กลิ่นควันที่ทำให้สำลัก ไฟพุ่งขึ้นฟ้า ชาวบ้านและบ่าวรับใช้ไม่น้อยถือถังใหญ่พุ่งไป

แต่เผชิญหน้ากับไฟลุกพุ่งขึ้นฟ้า น้ำเล็กน้อยนี้แทบไม่มีประโยชน์

ลู่เจาเจาเดินไปจูงมือของมารดา เดินไปถึงมุมถนน

“ลู่หย่วนเจ๋อที่สมควรตาย แกจะตาย ถือสิทธิ์อะไรลากเหมี่ยนเหนียงข้าตายไปด้วย! เร็วรีบดับไฟ!”

“เหมี่ยนเหนียงของข้า เหมี่ยนเหนียงของข้ายังอยู่ข้างใน!”

“เร็ว พวกเจ้ารีบเข้าไป ไอ้สารเลว บุตรสาวข้ายังอยู่ข้างใน!”

“พวกเจ้าเข้าไปสิ ไอ้พวกบ่าวสุนัข! ข้าจะขายพวกเจ้าทิ้งแน่นอน!” ฮูหยินเจียงเส้นผมยุ่งเหยิง เสื้อผ้าแค่คลุมบนตัวลวกๆ ดูแล้วคงนอนไปแล้ว ได้ยินข่าวจึงรีบมา

ขณะนี้เห็นไฟ ก็ตัวอ่อนแรงนั่งอยู่บนพื้น

นางให้บ่าวเข้าไปในสถานที่เกิดไฟไหม้อย่างคนบ้า แต่ขณะนี้ ไฟลุกลามใหญ่โตไม่อาจเข้าใกล้แม้ครึ่งก้าว

บ่าวรับใช้คุกเข่าอยู่บนพื้น ไม่กล้าขยับ

ในมือลู่หย่วนเจ๋อถือคบไฟอยู่ ยืนอยู่กลางไฟอย่างบ้าคลั่ง

“ผิดแล้ว ผิดเพี้ยนไปหมดแล้ว......ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......”

“พินาศ พินาศไปให้หมด......”

“ทุกคนสมควรตาย ทุกคนที่หลอกข้าสมควรตายไปให้หมด!”

“ตระกูลลู่ไร้ลูกหลานสืบทอด ไร้ทายาท! ตระกูลลู่ไร้ลูกหลานสืบทอด......ทรัพย์สินครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ พังในมือข้าแล้ว พังในมือข้าแล้ว ข้าเป็นคนบาปของตระกูลลู่......”

“ท่านพ่อ ลูกมารับผิดแล้ว” ลู่หย่วนเจ๋อติดไฟทั้งตัว ร้องไห้ไปพลาง หัวเราะไปพลาง

สายตาของเขา มองไปทิศทางหนึ่งตลอด

ผลักสาวใช้ออกไป

สาวใช้ไม่ระวัง เสียหลักล้มไปที่เสาข้างๆ

“โอ๊ย!” เสียงกรีดร้องหนึ่ง แก้มของสาวใช้ติดบนเสาที่ไหม้ดำพอดี

ฮูหยินเจียงไม่หันไปมอง แต่มองไปทางเจียงอวิ๋นเหมี่ยน

เห็นแค่แวบเดียว เลือดในร่างกายนางแข็งตัวทันที

ทั้งๆที่รอบข้างยังมีความร้อนอยู่ แต่นางกลับหนาวจนตัวสั่น เบิกตาโตมองเจียงอวิ๋นเหมี่ยนบนพื้น

เห็นแค่โซ่เส้นหนึ่งมัดคอของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนไว้แน่น

เหมือนสุนัขตัวหนึ่ง เลี้ยงอยู่ในจวนอย่างไร้ศักดิ์ศรี

ร่างกายดำไหม้ทั้งตัว มองใบหน้าไม่ออก แต่ปิ่นแดงที่ศีรษะ นางตายก็จำได้......