หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 734

“สวี่สืออวิ๋น คือธิดาแห่งราชวงศ์แคว้นใต้! นางคือองค์หญิงแห่งแคว้นใต้!”

เมื่อประโยคนี้พูดออกมา ทุกคนต่างตกตะลึง

ชาวบ้านที่มุงดูต่างพากันมองไปที่ฮูหยินสวี่ด้วยความประหลาดใจ

“นายหญิงใหญ่ ท่านประกาศกับทุกคนว่าสวี่สืออวิ๋นกับนายท่านสามสวี่เป็นคู่แฝดชายหญิง แต่สวี่สืออวิ๋นกับนายท่านสามสวี่ ไม่มีส่วนคล้ายคลึงกันเลยแม้แต่น้อย”

“อีกอย่าง หมอตำแยที่ทำคลอดให้ท่านในตอนนั้น ก็ไม่เคยพูดเลยว่าท่านมีลูกแฝดชายหญิง!”

หนานมู่ไป๋เชิดคางขึ้น จากนั้นก็มีหญิงชราคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังของเขา

แววตาของหญิงชราขุ่นมัว ยิ้มกว้างอย่างโง่เขลา จนดูกลายเป็นคนเขลาไปแล้ว

“ภายใต้เวทมนตร์สะกดวิญญาณ ไม่มีคำโกหก”

“พวกเจ้าทำอะไรกับนาง?! พวกเจ้าช่างไร้ยางอายเสียจริง เวทมนตร์สะกดวิญญาณจะทำร้ายจิตวิญญาณ นี่พวกเจ้ากำลังทำร้ายผู้อื่น!” เติงจือตะโกนด่าด้วยความโกรธ

“ใครใช้ให้นางปากแข็งเล่า?” หนานมู่ไป๋หัวเราะเยาะเบาๆ เขาไม่สนใจเลยสักนิด

ชีวิตของคนธรรมดาก็เปรียบเสมือนมด

หนานมู่ไป๋หยิบแผ่นกระดาษสีขาวออกมาจากอกเสื้อของเขา

กระดาษขาวแผ่นนั้นสั่นไหวเบาๆ ในมือ จากนั้นก็ค่อยๆ กางออกอย่างช้าๆ

“ดูคุ้นตาหรือไม่? นี่คือป้ายหยกสืบบัลลังก์ของแคว้นใต้ข้า หยกลายมังกร!” หลังจากที่เจอท่านน้า สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการนำหยกลายมังกรกลับคืนมา

เล่าขานกันว่า หยกลายมังกรมีสมบัติล้ำค่าอยู่ภายใน มันจึงเป็นของสืบบัลลังก์ตลอดมา

สวี่สืออวิ๋นสีหน้าซีดขาว

“ก็ต้องขอบคุณลูกหลานตระกูลลู่ท่านนี้ด้วย ว่าแต่ชื่ออะไรนะ? อ้อ ลู่จิ่งไหวนั่นเอง”

“ข้าสัญญากับเขาไว้ว่าจะพาเขาหนีออกจากเป่ยเจา และมอบตำแหน่งอ๋องต่างราชวงศ์แห่งแคว้นใต้ให้เขา แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสได้ลิ้มลอง...” พอกลับไปเขาก็ถูกลู่หย่วนเจ๋อแทงจนตาย

สวี่สืออวิ๋นหลับตาลงเบาๆ

ในที่สุด ช่วงเวลานี้ก็มาถึง

“สวี่สืออวิ๋น เจ้าเคยใส่ป้ายหยกชิ้นนี้อยู่บนตัวหลายครั้ง เจ้าคือผู้สืบทอดสายเลือดแห่งแคว้นใต้!”

“สถานที่แบบเป่ยเจา มีอะไรให้ท่านต้องอาลัยอาวรณ์งั้นหรือ?” หนานมู่ไป๋กล่าวด้วยความฉงนสงสัย

สวี่สืออวิ๋นส่ายหน้าเบาๆ “เป่ยเจาคือผืนแผ่นดินที่ให้กำเนิดและหล่อเลี้ยงข้า มันย่อมเป็นสถานที่ที่ดีมาก! ถึงแม้แคว้นใต้จะดีเพียงใด ก็เทียบกับเป่ยเจาไม่ได้”

“หากเจ้าต้องการป้ายหยก ข้าจะคืนหยกลายมังกรให้เจ้า”

เปลือกตาของหนานมู่ไป๋หย่อนลงเล็กน้อย เขาต้องการหยกลายมังกร

สิ่งนี้แสดงถึงอำนาจของราชวงศ์แคว้นใต้

เมื่อเห็นว่าการพูดคุยของท่านพระนัดดากำลังจะล้มเหลว หมิงหลางจึงรีบโค้งคำนับต่อสวี่สืออวิ๋น

“ฮูหยิน ขอเชิญท่านเข้าไปพูดคุยกันภายในจวนได้หรือไม่?” เขาพูดด้วยความสุภาพอ่อนโยน ต่างจากหนานมู่ไป๋ที่ชอบวางท่าโอหัง

สวี่สืออวิ๋นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้า

เมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว หมิงหลางจึงเริ่มพูดต่อ

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความลับของแคว้นใต้ จึงไม่เหมาะสมที่จะนำมาพูดต่อหน้าผู้คน”