หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 739

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาประกาศก้องว่ารักฮูหยินหนิงอย่างแท้จริง และปรารถนาที่จะตามหานางให้เจอ”

“หลังจากที่เจอฮูหยินหนิงแล้ว แต่กลับไม่เจอป้ายหยก จึงเริ่มออกตามหาบุตรสาว...”

“ประชาชนทั่วหล้าแห่งแคว้นใต้ยังคงซาบซึ้งต่อฮ่องเต้ชรา ยกย่องเขาอย่างมาก ชื่อเสียงของเขาไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่น้อย”

“ฮูหยินหนิงเติบโตมากับตระกูลไป๋ ทั้งหมู่บ้านเปรียบเสมือนเป็นเครือญาติของนาง”

“แต่หนานเฟิ่งอวี่แผดเผาทุกอย่างจนสิ้นซาก ถ้าเขารักฮูหยินหนิงจริงๆ เขาก็คงจัดการหนานเฟิ่งอวี่ไปนานแล้ว แต่ทว่า ผ่านมาหลายปีแล้ว หนานเฟิ่งอวี่ได้รับผลกระทบอะไรบ้างหรือไม่?”

เจิ้นกั๋วกงคิ้วขมวดเล็กน้อย “ข้าเดาว่า การที่ฮูหยินหนิงไม่ยอมเข้าวัง เหตุผลหนึ่งคือ ฮองเฮาและองค์หญิงใหญ่เป็นฝ่ายขัดขวาง สองคือ...ฮูหยินหนิงคงมีปมในใจ”

นั่นสิ ฮูหยินหนิงจะไม่เกลียดชังได้อย่างไร?

ถึงแม้นางจะเกลียดชังจนสุดขีด แล้วจะทำอะไรได้?

นางไร้ซึ่งบุตรสาวบุตรชาย ไม่มีแม้แต่ภูมิหลังครอบครัวให้พึ่งพาด้วยซ้ำ นางเต็มไปด้วยความเคียดแค้น แต่ไม่สามารถแก้แค้นได้

นางเกิดมาเป็นเด็กกำพร้า เติบโตมากับตระกูลไป๋ในหมู่บ้าน นางมีความผูกพันอันลึกซึ้งกับชาวบ้าน แม้กระทั่งงานแต่งงานของนางก็ได้รับการสนับสนุนจากทุกคนในหมู่บ้าน และจัดงานแต่งงานให้สวยงามสมเกียรติ

แต่ช่างน่าเศร้า ที่ทุกอย่างต้องพังทลายลงด้วยน้ำมือของฮ่องเต้ชรา

เพียงเพราะนางเก็บผู้ชายคนหนึ่งมา

ราชครูสวี่พยักหน้า “แคว้นใต้ไม่มีวันยอมให้ป้ายหยกสืบบัลลังก์ตกไปอยู่ในมือคนอื่น ฮ่องเต้ชราแก่ตัวลงมากแล้ว เขาพยายามยืดลมหายใจรอให้ป้ายหยกกลับคืนแคว้น การที่อวิ๋นเหนียงไม่ยอมไป พวกเขาคงไม่ยอมวางมือง่ายๆ แน่”

“ยิ่งไปกว่านั้น ฮูหยินหนิงเองก็รอไม่ไหวแล้วเช่นกัน”

“ฮูหยินหนิงเป็นผู้บริสุทธิ์ ยังไงก็ควรให้นางได้เห็นหน้าลูกสักครั้ง” เพราะต่างเป็นพ่อแม่เหมือนกัน ราชครูสวี่จึงเข้าใจความรู้สึกของฮูหยินหนิง

“อวิ๋นเหนียง เจ้าคิดเห็นอย่างไร?” นายหญิงใหญ่สวี่มองไปยังลูกสาว

ทุกคนต่างมองไปยังสวี่สืออวิ๋น

สวี่สืออวิ๋นร้องไห้น้ำตาไหลรินเป็นสาย

“ท่านแม่” นางจับมือแม่ไว้แน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม มองนายหญิงใหญ่ทั้งน้ำตา

“แต่เจ้าจงจำไว้ว่า เป่ยเจาเป็นที่พึ่งพาของเจ้าเสมอ และตระกูลสวี่ ก็จะเป็นบ้านของเจ้าตลอดไป” นายหญิงใหญ่เสียงสั่นเครือ

เหล่าพี่ชายทั้งสามของตระกูลสวี่ ต่างมีสีหน้าเด็ดเดี่ยว “น้องสาว ไม่ว่าเจ้าจะตัดสินใจอย่างไร เจ้าก็ยังคงเป็นน้องสาวของเราตลอดไป!”

“ถ้าอยากจะไปดู เจ้าก็ไปเถิด”

สวี่สืออวิ๋นมีครบทั้งบุตรชายและบุตรสาว อีกทั้งยังมีสามีที่ดีอย่างหรงเช่อ นอกจากเรื่องลู่หย่วนเจ๋อแล้ว ชีวิตของนางแทบจะสมบูรณ์แบบทุกอย่าง

แต่แม่แท้ๆ ของนางกลับถูกคนอื่นกลั่นแกล้ง และมีชีวิตที่รันทด สุดท้ายก็กลายเป็นหนามแหลมทิ่มแทงใจนาง

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยากจะไปดูสักหน่อย” แต่นางจะไม่ไปนาน