หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 74

เผยเจียวเจียวถึงขนาดพยายามวางแผนเชิญกู้หลิงมาที่บ้าน แล้วทั้งสองคนก็...

ทั้งสองมีความสัมพันธ์ลับๆ กันอยู่ก่อนแล้ว

พวกเขาแค่อยากใช้สวี่ซื่อยกระดับสถานะของลู่หว่านอี้ แต่ใครๆ ต่างก็รู้ว่านางไม่เต็มใจยื่นมือเข้ามายุ่งกับงานแต่งงานนี้

วันนี้ ลู่หย่วนเจ๋อก็กลับมาบ้านแต่หัววัน แต่เขาก็แค่มาร่วมงานเลี้ยงต้อนรับมื้อกลางวัน

ลู่เจาเจาคว้าเนื้อสับได้สองสามคำ

นางดิ้นไปมาในอ้อมแขนของเติงจืออย่างตื่นเต้น

[ถ้าท่านอาแต่งงานอีกครั้งก็ดีสิ ข้าจะได้กินเนื้ออีก]

สวี่ซื่อยิ้มอย่างอ่อนโยน

“พี่สะใภ้ อย่าหาว่าข้าพูดมากเลย พี่ใหญ่ก็ไม่ได้กลับบ้านมานานแค่ไหนแล้ว พี่ควรคิดดูนะว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า” น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยความสะใจ นางมาหาสวี่ซื่อก็เพราะต้องการให้สวี่ซื่อช่วยไปทาบทามเรื่องแต่งงานให้

ที่ไหนได้ สวี่ซื่อกลับไม่ยอมช่วย

กระทั่ง เพื่อช่วยให้เผยเจียวเจียวออกจากคุก สินเดิมที่เตรียมไว้ให้นางก็ถูกขายออกไปเป็นจำนวนมาก

“ผู้ชายต้องทำการใหญ่ ผู้หญิงเราต้องทนนิดทนหน่อยจะเป็นไรไป” หลู่หว่านอี้ซุกตัวแนบชิดเข้าไปในอ้อมแขนของกู้หลิง ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

สวี่ซื่อหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดคราบน้ำมันที่มุมปากของลู่เจาเจา

[ใช่ ใช่ คราวหน้าถูกสามีทุบตี ก็หัดคิดซะบ้างนะ...ว่าทำไมตัวเองถึงถูกทุบตี!] ลู่เจาเจามีความสุขมาก นางรอเวลาที่อีกฝ่ายถูกทุบตี

“หว่านอี้พูดถูกแล้ว” สวี่ซื่อถึงกับเหลือบมองกู้หลิงด้วยรอยยิ้ม

เจ้าอย่าได้ร้องไห้กลับมาก็แล้วกัน

เมื่องานเลี้ยงรับเจ้าสาวกลับบ้านเสร็จสิ้นลง ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว

“บ่าวต้องเร่งมือทำเสื้อกันหนาวให้คุณหนูสักสองสามชุด ประเดี๋ยวฝนฤดูใบไม้ร่วงมา อากาศก็จะเย็นลงอีก เดี๋ยวอากาศก็เปลี่ยนอีกแล้ว” เติงจือนั่งลงหน้าเตียง พลางอาศัยแสงไฟจากตะเกียงน้ำมันเย็บหมวกไหมพรมลายหัวเสือให้ลู่เจาเจา

“ไหน เรียกแม่สิ” สวี่ซื่อกำลังหยอกเย้าลู่เจาเจา