หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 744

รัชทายาทถูกรายล้อมไปด้วยแสงสว่างจากไข่มุกสยบวิญญาณ เด็กน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “พี่เฉิงสี่ เจ้าเป็นใครกัน?”

“เป็น...ลูกศิษย์ที่โง่เขลาของข้าหรือเปล่า?”

“ไป๋จง? ไม่สิ…”

“หรือจะเป็นเซิ่งเหอ? เซิ่งเหอตาบอดไปแล้ว”

“เจ้าคือ...” ลู่เจาเจาหยุดชะงักไปเล็กน้อย ฉงเย่ว์ให้กลิ่นอายที่คุ้นเคยกับนางเสมอ ก่อนหน้านี้นางไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย…

มาวันนี้…

ลู่เจาเจาเพิ่งจะค้นพบว่า เขามีความชอบแบบเดียวกับฉงเย่ว์ทุกประการ!

ลู่เจาเจารู้สึกใจไม่ดี นางจับมือของเซี่ยเฉิงสี่ไว้แน่น

“ลูกศิษย์ทรยศ! พวกเจ้าล้วนเป็นลูกศิษย์ทรยศ! ใครให้พวกเจ้ามาช่วยข้า? พวกเจ้าล้วนเป็นเทพผู้พิทักษ์ฟ้าดิน จะมาสละบัลลังก์เทพเพื่อข้าได้อย่างไร?”

ลู่เจาเจาทั้งโกรธและร้อนใจมาก แต่ดวงตาก็ยังคงแดงก่ำ

“โง่จริงๆ โง่จริงๆ!”

“เมื่อข้าไปถึงแคว้นใต้ ข้าจะทุบหัวพวกเจ้าให้แหลกละเอียดแน่!”

ลู่เจาเจาตาแดงก่ำกัดฟันแน่น พูดอยู่ริมเตียงอีกสักพักแล้วจึงหันตัวไปที่ห้องทรงพระอักษร

“ท่านพ่อฮ่องเต้ เจาเจาจะไปแคว้นใต้เพคะ!”

ลู่เจาเจากำหมัดแน่น หน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

“ท่านพ่อฮ่องเต้คงรู้ฐานะของท่านแม่ข้าแล้วใช่ไหมเพคะ?” เด็กน้อยกล่าวถาม

ฮ่องเต้พยักหน้าเบาๆ “ยามนั้นที่มารดาของเจ้าถูกลอบสังหาร เราก็ส่งคนไปสืบหาที่แคว้นใต้ ตอนนั้นก็พอจะจับเค้าลางได้บ้างแล้ว” เขาเองก็เข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้อยู่บ้าง มิฉะนั้น แคว้นใต้คงตามรอยนางพบไปแล้ว

“เจาเจาจะตามท่านแม่ไปที่แคว้นใต้”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วเข้ม “เจ้าอย่าหลงเชื่อความคิดถึงของฮ่องเต้แคว้นใต้ที่มีต่อแม่เจ้า จิตใจของฮ่องเต้ล้วนโสมม เราเคยผ่านมา เราย่อมรู้ดี”

เมื่อเทียบกับราชบัลลังก์แล้ว ลูกสาวไม่สำคัญเลย

“ที่บ้านก็พูดแบบนี้เหมือนกัน” เด็กน้อยปิดปากหัวเราะคิกคัก

“เราขอมอบหมายเรื่องนี้ไว้กับเจาเจา ครั้งนี้ เป่ยเจาเป็นหนี้ต่อเจาเจา...” สีหน้าของฮ่องเต้เต็มไปด้วยความกังวล

“เจ้าจงวางใจ เครือญาติที่อยู่ในเป่ยเจา เราจะดูเลเป็นอย่างดี และจะไม่ให้พวกเขาได้รับความลำบากใจแม้แต่น้อย!”

“ครั้งนี้ ให้แม่ทัพหรงและอ๋องจิ้งซีร่วมเดินทางไปคุ้มกันด้วย” สองท่านนี้ล้วนเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งเป่ยเจา

“หลี่ซือฉีหลานชายคนโตของฮู่กั๋วกง ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดจึงมองไม่เห็นในยามกลางคืน เขาจึงคิดจะไปขอความช่วยเหลือจากหมอหลวงเทพทางแคว้นใต้เช่นกัน เขาจะติดตามไป”

หัวใจของลู่เจาเจาเต้นรัวเบาๆ

ฮ่องเต้หยุดชะงักไปชั่วครู่ “นำหลี่ทั่นฮวาไปด้วย ให้เขาไปเข้าวังแทนเรา และให้เขาไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ทุกวัน!”

ด้วยโชควาสนาของหลี่จื้อซี สักวันหนึ่งจะต้องสามารถเอาชนะฮ่องเต้ชราได้

ฮ่าๆ เรานี่เป็นอัจฉริยะจริงๆ

ฮ่องเต้รู้สึกปลื้มปีติมาก เขาส่งปัญหาที่แก้ไขได้ยากไปให้ฮ่องเต้แห่งแคว้นใต้ ช่างชื่นใจนัก

กว่าลู่เจาเจาจะออกจากวังไป ก็เป็นช่วงเวลาค่ำแล้ว