หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 745

นางแวะไปจวนฮู่กั๋วกง พอนางเข้าไปข้างใน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้เบาๆ จากภายในบ้าน

“ลูกชายของข้าผิดอะไรหนักหนา? ทำไมต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้?”

“ก่อนหน้านี้เขามองไม่เห็นแค่ตอนกลางคืน แต่ตอนนี้แม้แต่กลางวันก็มองไม่เห็นแล้ว ทำไมต้องพรากแสงสว่างไปจากเขาด้วย?”

“ลูกแม่! เจ้าจะทำร้ายหัวใจของแม่หรือ?” นางร้องไห้สะอื้น คนที่ได้ยินอดที่จะน้ำตาไหลตามไม่ได้

ลู่เจาเจาสูดหายใจเข้าลึกๆ

เขาคือเสียนถิง!

ต้องเป็นเสียนถิงแน่ๆ!

เมื่อลู่เจาเจาเพิ่งก้าวเท้าเข้าประตู หลี่ซือฉีก็หันมามองทางประตูทันที พร้อมรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า เหมือนกับเสียนถิงในตอนนั้นไม่มีผิด

“เจาเจา เจ้ามาแล้วหรือ”

ทุกคนต่างตกตะลึง “เด็กรับใช้บอกว่าเจ้ามองเห็นได้แค่เจาเจาเท่านั้น เป็นเรื่องจริงหรือนี่?” ทุกคนในจวนกั๋วกงต่างประหลาดใจ

หลี่ซือฉียิ้มแย้ม “อาจจะเป็นโชคชะตากระมัง”

เขามองดูเจาเจาด้วยสายตาที่จดจ่อ