หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 746

“ข้าจะสั่งยาอบอุ่นกระเพาะสักสองสามขนาน แม่ทัพหรงกินแล้วน่าจะดีขึ้นบ้าง” หมอใหญ่เขียนใบสั่งยา จากนั้นก็ส่งให้เด็กไปรับยา

เมื่อหมอใหญ่จากไปแล้ว หรงเช่อก็อาเจียนอีกจนหน้าซีดเผือด

“รู้สึกไม่สบายใจเลย...” แม่ทัพหรงผู้องอาจ ยื่นมือไปจับมือสวี่สืออวิ๋น และมองนางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนแอ

สวี่สืออวิ๋นหัวเราะออกมา

ช่างเหมือนกับสุนัขตัวใหญ่ที่น่าเวทนาเหลือเกิน

“ข้าได้กลิ่นน้ำมันแล้วรู้สึกไม่ดีเลย...” หรงเช่อไม่เคยรู้สึกอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน น้ำลายไหลออกมาจากปากไม่หยุด

สวี่สืออวิ๋นมองไปยังเติงจือ “เอาอาหารออกไปเถอะ แล้วยกข้าวต้มและกับข้าวจานเล็กๆ เข้ามาแทน”

“มีผักดองรสเปรี้ยวหวานบ้างไหม?” หรงเช่อกลืนน้ำลายลงคอ

“จะให้ดีก็นำผักมาแช่น้ำเปรี้ยวสักหนึ่งวัน แล้วจึงนำมาคลุกเคล้ากับเครื่องปรุงรสต่างๆ ทานคู่กับข้าวต้มคงอร่อยมากแน่ๆ...” หรงเช่อมองนางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ในบรรดามามาที่ท่านพ่อส่งมา มีมามาที่ชำนาญด้านการทำผักดองอยู่พอดี เติงจือ ให้มามาไปจัดเตรียมมาให้สักหน่อยเถอะ...” ในวันที่หรงเช่อแต่งงาน จวนเจิ้นกั๋วกงส่งพ่อครัวในจวนมาด้วย