หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 759

“เจ้าค่ะ”

“พวกเจ้ากินอะไรกันอยู่น่ะ” ทันทีที่เข้ามาในวัดร้าง หนานมู่ไป่ก็ได้กลิ่นหอมเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

ลู่เจาเจารู้สึกผิดเมื่อเห็นเขา

ก็แหม นี่มันบรรพชนของตระกูลฝ่ายมารดาของเขานี่นา

[บรรพชนตระกูลซูของท่านไง...]

สวี่สืออวิ๋นมือสั่น

แม้นางแสร้งพยายามทำเป็นสงบ แต่ชามที่อยู่ในมือกลับสั่นไม่หยุด

“เจาเจาจับเต่ามาจากภูเขา เอามาต้มน้ำแกงบำรุงร่างกายให้ท่านพ่อ” หลังจากได้ยินเสียงในใจของเจาเจาแล้ว สวี่สืออวิ๋นก็ไม่กล้าสบตาหนานมู่ไป๋อีกต่อไป

ลู่เจาเจาแทะเนื้อจากกระดองเต่าเสร็จแล้วก็วางรองใต้ก้นเหมือนเป็นเก้าอี้ตัวเล็ก

“คุ้นๆ ว่าสายเลือดในตระกูลซูจะไม่มีใครกินเต่านะ” หมิงหลางพูดด้วยรอยยิ้ม

หนานมู่ไป๋รู้สึกเสียดาย “ใช่แล้ว บรรพชนของตระกูลซูคือเต่าดำ ไม่มีสาวกของตระกูลซูคนไหนกินเต่าหรอก”

“ท่านยายเป็นบุตรสาวคนโตของตระกูลซู นางแต่งงานเข้าวังเป็นฮองเฮา ให้กำเนิดแม่ของข้า เราทุกคนสืบทอดพรสวรรค์ของตระกูลซู ดังนั้น พวกเราเองจึงต้องปฏิบัติตามกฎของตระกูลซูด้วย” หนานมู่ไป๋กระเดือกกลืนน้ำลายเบาๆ

น้ำแกงนี่ กลิ่นหอมเตะจมูกเหลือเกิน

“เต่าตัวนี้น่าจะบำเพ็ญตบะอยู่ในป่าลึก ดูเหมือนจะมีพลังวิญญาณอยู่ด้วย พระนัดดาไม่ลองสักชามหรือ” หมิงหลางเริ่มรู้สึกอยากกินบ้าง เมื่อเห็นก้นหม้อยังพอมีเหลืออยู่บ้างหลังจากตักส่วนหนึ่งใส่ในโถไปแล้ว

จึงเอ่ยขึ้นว่า “องค์หญิงเจาหยาง ขอให้ข้าสักชามได้ไหม”

“เชิญเลย ที่เหลือเดี๋ยวจะเอาไปทำโจ๊กให้พวกพี่ๆ สาวใช้ทานกัน เดินทางไกลต้องบำรุงกันสักหน่อย” เจ้าตัวน้อยใจกว้างกับคนในอาณัติของตัวเองมาก

เมื่อเติงจือตักน้ำแกงให้หมิงหลางแล้วก็รีบเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้ม

บรรดาสาวใช้ต่างก็ยิ้มแย้มออกมาให้เห็น อะไรที่เจ้านายว่าเป็นของดี พวกนางรู้ว่าต้องเป็นของดีแน่นอน

“ขอบพระทัยองค์หญิง”

หมิงหลางยกน้ำแกงซดเข้าปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “น้ำแกงชามนี้มีพลังวิญญาณที่เข้มข้นมาก ดีกว่าการฝึกฝนในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์เสียอีกอีก!”

สวี่สืออวิ๋นยกชามที่มีเนื้อเยอะหน่อยให้เขา ดูท่าเขาจะดีใจไม่น้อยเลย

เขายกชามขึ้นกินอย่างเอร็ดอร่อย

น้ำแกงและเนื้อในชามนี้เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ ลู่เจาเจาโชคดีเหลือเกินที่นางจับเต่าตัวนี้ได้

“รสชาติเป็นยังไงบ้าง” ลู่เจาเจาถามอย่างระแวดระวัง

หนานมู่ไป๋พยักหน้า “อร่อยมาก เป็นยาชูกำลังที่ยอดเยี่ยม บำรุงดีมาก!” พลังวิญญาณในร่างกายของเขาเดือดพล่าน นี่เป็นโอสถบำรุงชั้นดีจริงๆ!

“เจ้าชอบก็ดีแล้ว... ไม่เสียแรงที่มันบำเพ็ญตบะมานับพันปี” ลู่เจาเจาพูดเบาๆ ไม่ให้หนานมู่ไป๋ได้ยิน

“รีบเอาไปต้มโจ๊กเถอะ อีกประเดี๋ยวคงจะได้ออกเดินทางกันแล้ว” สวี่สืออวิ๋นสั่งการสาวใช้

เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ก็ออกเดินทางต่อ

หรงเช่อได้กินน้ำแกงเต่าวิญญาณนี้แล้ว อาการแพ้ท้องก็บรรเทาลง รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก

ครึ่งวันต่อมา