หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 770

ในใจลึกๆ กลับรู้สึกไม่มั่นคง ราวกับมีบางอย่างขาดหาย เหมือนมีอะไรไม่ถูกต้อง

หญิงชราจูงสวี่สืออวิ๋นให้นั่งลง แต่นางกลับเอ่ยขึ้นว่า “นี่หรงเช่อ สามีของข้า นี่คือเยี่ยนซู ลูกชายคนโต แล้วก็นั่น เจาเจา ลูกสาวคนเล็ก นางยังเป็นองค์หญิงแห่งเป่ยเจาอีกด้วย”

ทุกคนเข้ามาคำนับ แต่เมื่อเห็นสวี่สืออวิ๋นไม่เรียกอีกฝ่ายว่าแม่ พวกเขาจึงเรียกแค่ฮูหยินเฒ่า

หรงเช่อ: คนที่ภรรยาไม่ยอมรับ ข้าก็ไม่ยอมรับเช่นกัน

แต่หญิงชราหาได้สนใจ นางเพียงแค่พินิจมองหรงเช่อเท่านั้น

“เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ข้างนอก ลูกสาวของข้าต้องลำบากแล้ว เจ้าชื่ออวิ๋นเหนียงใช่ไหม”

“สวี่สืออวิ๋น?” หญิงชราพึมพำพลางส่ายศีรษะ

“เปลี่ยนมาใช้สกุลหนานดีกว่า สกุลหนานเป็นสกุลราชนิกูล เจ้าเกิดมาก็เป็นองค์หญิงที่สูงศักดิ์แห่งแคว้นใต้ หลายปีที่ผ่านมาต้องพลัดพรากกระซ่านกระเซ็นไปอยู่ถึงเป่ยเจา คงลำบากมากสินะ” หญิงชรายังคงกุมมือนางด้วยความรัก ไม่ยอมปล่อย

สวี่สืออวิ๋นไม่ชอบคำพูดดูถูกเป่ยเจาของนาง จึงเอ่ยขึ้นว่า “อวิ๋นเหนียงจะไม่เปลี่ยนสกุล เป่ยเจาก็ดีมาก ไม่ลำบากเลยสักนิด ท่านพ่อท่านแม่รักและเอ็นดูข้า สามีก็เอาใจใส่ มีทั้งลูกชายและลูกสาวอยู่ด้วย”

แต่หญิงชรากลับคิดว่านางฝืนยิ้ม ในสายตาชาวแคว้นใต้ แคว้นใต้ย่อมสูงส่งกว่าคนอื่น