หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 771

สีหน้าของหญิงชรามืดทะมึนลงเล็กน้อย นางจับมือสวี่สืออวิ๋นแน่นขึ้น

พลางปรายตามองเหล่ามามาที่อยู่ด้านหลัง “พวกเจ้าออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะพูดกับอวิ่นเหนียง”

เหล่ามามาต่างมองหน้ากันไปมา เสียงของหญิงชราหนักแน่นขึ้น “ทำไม จะคุยกับลูกสาวของข้า พวกเจ้าก็ต้องคอยจับตามองอย่างนั้นหรือ”

พวกมามาต่างรีบก้มหัวลงต่ำ พูดเพียงไม่กล้า แล้วจึงถอยออกไปด้านนอก แต่ยังคงยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนใบหน้าของหญิงชรา

“เจ้าเองก็เห็นแล้วว่าชีวิตของแม่ก็ไม่ได้ดีนัก แม้ว่าแม่จะเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตฮ่องเต้เอาไว้ แล้วยังเคยมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันมาก่อน แต่ก็สู้อำนาจไม่ได้หรอก”

“ลูกเอ๋ย ถ้าเจ้าได้รับความโปรดปราน ชีวิตของเราแม่ลูกถึงจะดีขึ้น”

“ความแค้นนี้ แม่ทำได้แค่กัดฟันเก็บไว้ในใจ”

“เจ้าต้องเข้มแข็ง เพื่อแม่นะ” หญิงชราเช็ดน้ำตา ท่าทางเศร้าหมอง

“ดูแม่สิ เจอหน้าเจ้าแล้ว ก็ไม่อยากปล่อยมือเจ้าเลย เสด็จพ่อของเจ้ารออยู่ในวัง”

“เจ้าเข้าวังไปก่อนเถอะ คืนนี้ เราแม่ลูกค่อยคุยกันให้เต็มอิ่ม”

หญิงชรายังคงอาลัยอาวรณ์

สวี่สืออวิ๋นลุกยืนขึ้นโดยไม่ได้พูดอะไร นางโค้งคำนับให้หญิงชรา “เดี๋ยวเข้าวังแล้ว ค่อยกลับมาหาท่าน”

สวี่สืออวิ๋นพาคนอื่นๆ ออกจากห้องโถง

ในห้อง คลับคล้ายคลับคลาจะได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของหญิงชรา

ราวกับว่านางต้องทนทุกข์เพื่ออนาคตของลูกสาว

หนานมู่ไป๋กำลังนั่งดื่มชาอยู่ที่สวนด้านหน้า เขามีท่าทีประหลาดใจเมื่อเห็นนางออกมา เพราะในใจคิดว่านางคงจะต้องใช้เวลาสักระยะ

“ไปเข้าเฝ้าเสด็จตากันเถอะ” หนานมู่ไป๋หันมาจัดการเรื่องเข้าวัง

ยังไม่ทันจะได้ขึ้นรถม้า สวี่สืออวิ๋นก็ได้ยินเสียงร้องดังมาจากด้านใน

แค่เพียงคำเดียว ลำคอก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

“ท่านอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ในลำคอบาดเจ็บไปหมดแล้ว” สวี่สืออวิ๋นพยายามห้าม

แต่ฮูหยินหนิงกลับเอาแต่ส่ายศีรษะไปมา “ปลอม... ปลอม...” นางร้อนใจจนน้ำตาแทบจะหลั่งรินแล้ว

ลู่เจาเจาที่กำลังนั่งอยู่บนรถม้าเอ่ยขึ้นว่า “ท่านยายอยากจะบอกว่า ผู้หญิงข้างในนั้นคือตัวปลอมหรือ”

ฮูหยินหนิงชะงักงัน แต่แล้วก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

นางมองไปยังสวี่สืออวิ๋น น้ำตาไหลอาบแก้ม

ตอนที่นางตื่นขึ้นมาก็เห็นรถม้าจอดอยู่ที่หน้าจวนหนิง นางแทบจะสิ้นสติด้วยความหวาดกลัว

ลู่เจาเจาแอบเทน้ำพุวิญญาณลงในเหยือก “ท่านยายดื่มน้ำก่อนเถอะ...”

ฮูหยินหนิงไม่อยากดื่ม แต่เด็กหญิงตัวน้อยมองนางอย่างกระตือรือร้น เธอจึงกลั้นน้ำตาดื่มน้ำลงไปอึกใหญ่