หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 772

เมื่อดื่มน้ำแล้ว ลำคอที่ร้อนระอุกลับรู้สึกชุ่มฉ่ำขึ้นมาก แม้แต่ความเจ็บปวดก็ลดลงด้วย

สวี่สืออวิ๋นมองฮูหยินหนิง ช่างน่าแปลกใจจริงๆ

นางรู้สึกคุ้นเคยกับหญิงชราตรงหน้ามากกว่าหญิงชราที่จวนหนิงนั่นเสียอีก อดไม่ได้ที่จะอยากเข้าใกล้

[เฮ้อ ท่านยายที่น่าสงสารของข้า ต้องทนทุกข์ทรมานมามากมาย]

[ตอนนี้ นางถูกทำให้เป็นใบ้ เสียโฉม ฝังทั้งเป็นในโลงศพ แล้วยังถูกคนอื่นสวมรอยแอบอ้างอีก]

[ชีวิตที่ขมขื่นแบบนี้ ใครจะมาทวงคืนความยุติธรรมให้นางได้นะ]

เพล้ง...! ถ้วยชาในมือของสวี่สืออวิ๋นหล่นลงบนพื้น

หัวใจคือความว่างเปล่า นางกำลังได้ยินสิ่งใดอยู่เนี่ย

เจาเจากำลังคิดอะไรอยู่?

ท่านยาย?

ถูกทำให้เป็นใบ้ เสียโฉม ฝังทั้งเป็นในโลงศพ อย่างนั้นหรือ

นางจ้องมองในหน้าของหญิงชราที่ร้องไห้ไม่หยุด ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล ทั้งยังรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด...