หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 773

“รีบเข้าไปกันเถอะ เสด็จตารออยู่นานแล้ว”

ตำหนักกวงหมิง

“ที่นี่คือตำหนักกวงหมิง เป็นสถานที่ว่าราชกิจของเสด็จตา แต่ตอนนี้ท่านอายุมากแล้ว ท่านแม่ของข้าจึงร่วมออกว่าราชการด้วย” เขาเหลือบมองสวี่สืออวิ๋นด้วยสายตาที่มีนัยบางอย่างอยู่

“ข้าราชบริพารทั้งหลายรออยู่หน้าท้องพระโรงแล้ว ไปเข้าเฝ้าเสด็จตากันก่อนเถอะ”

เซี่ยจิ้งซีและหรงเช่อปลดอาวุธก่อนเข้าไปในตำหนักกวงหมิง

ท้องพระโรงแห่งนี้ ห้ามพกอาวุธเข้าไปด้วย

“องค์หญิงเจาหยาง แห่งเป่ยเจา เข้าเฝ้า”

“แม่ทัพเจิ้นกั๋ว แห่งเป่ยเจา เข้าเฝ้า”

“ท่านอ๋องจิ้งซี แห่งเป่ยเจา เข้าเฝ้า”

“ราชครูน้อยลู่ แห่งเป่ยเจา เข้าเฝ้า"

รายชื่อเรียงรายยาวเหยียด สร้างความประหลาดใจให้กับเหล่าขุนนาง

หนานมู่ไป๋ส่งข่าวกลับมายังแคว้นใต้ บอกเพียงว่าพบองค์หญิงแล้ว แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรกับเหล่าขุนนาง

“เสด็จตา มู่ไป๋โชคดีที่หาท่านน้าจนพบ ทำให้ท่านน้าได้กลับมาพบกับเสด็จตาอีกครั้ง” หนานมู่ไป๋ปราดเข้าไปคำนับ

ฮ่องเต้เฒ่าบนบัลลังก์ ผมขาวโพลน แต่แววตายังคงเฉียบคม

แม้จะแก่ชรา แต่ยังพอเห็นเค้าโครงความหล่อเหลาในวัยหนุ่ม

ทุกคนทำความเคารพตามลำดับ แต่ลู่เจาเจากลับปรายตามองฮ่องเต้เฒ่า แล้วยังคงยืนนิ่งไม่ขยับ

แต่นางยังเป็นเด็ก ไม่มีใครใส่ใจนาง

“ดี ดี!” ฮ่องเต้เฒ่าปรบมือชื่นชม

เขาลุกขึ้นยืน หนานเฟิ่งอวี่ที่อยู่ข้างๆ ลุกขึ้นมาประคองเขา

“เสด็จพ่อ ลูกช่วยประคอง” หนานเฟิ่งอวี่กระซิบ

“ใช่แล้ว ความผิดของท่าน ภรรยาพิการ ลูกสาวหายตัวไป แม้แต่หมู่บ้านก็ถูกทำลายจนสิ้น ท่านเป็นฮ่องเต้ปกครองบ้านเมืองได้อย่างไร” ลู่เจาเจาน้ำเสียงเจื้อยแจ้วต่อหน้าขุนนางทั้งราชสำนัก

ทุกคนตกใจจนหัวใจเต้นรัว ขุนนางทั้งราชสำนักต่างคุกเข่าลงกับพื้น

ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

เมื่อแอบสอดส่องสายตาขึ้นมอง จึงสังเกตเห็นเด็กตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ สวี่สืออวิ๋น

ท่าทางแค่สามขวบ ใบหน้ากลมมน น่ารักน่าชัง บนศีรษะมีผมสั้นเป็นตอ

ดวงตากลมโตแวววับ

หนานเฟิ่งอวี่รู้สึกตึงเครียดขึ้น “บังอาจ! พูดกับฝ่าบาทแบบนี้ได้อย่างไร ไร้มารยาท ไม่เคารพผู้สูงกว่า คนบ้านนอกตาต่ำจริงๆ!”

“เขาเป็นถึงฮ่องเต้ แต่ปกป้องภรรยาและลูกสาวไม่ได้ มันไม่น่าขำเหรอ”

“สามสิบหกปีผ่านไป รู้หรือยังว่าใครเป็นคนไล่ฆ่าท่านยาย จับคนร้ายที่วางเพลิงเผาหมู่บ้านได้แล้วหรือยัง เจ้าเป็นฮ่องเต้ ทำไมถึงไม่ได้เรื่องขนาดนี้”